Na osnovu dostupne arhivske građe vidimo da su sve grane crnogorske vlasti, civilne, vojne i vjerske, bile izričito protiv svih zločina koji su počinjeni. Hroničari se sjećaju, za razliku od gđe Zoronjić, kada su 1923. godine, u plavski kraj dolazili četnici Koste Pećanca da maltretiraju i iseljavaju muslimansko stanovništvo. U to isto doba crnogorski narod je bio progonjen i dijelio muku sa muslimanskim od istih vlasti, ali gđa Zoronjić je odlučila samo nama prišiti „genocid“
Ne postoji toliko ostrašćen um koji bi mogao da negira ili opovrgne strahotnu činjenicu da su na području Pive i Velike nacističke snage u razmaku od 13 mjeseci, mimo svih pravila ratovanja, počinile najteže i, po broju žrtava i svireposti, neponovljene zločine nad civilnim stanovništvom na crnogorskoj teritoriji tokom Drugog svjetskog rata.
Vaseljenska patrijaršija, kao svoju samoupravnu jurisdikciju osnovala je Pećku arhiepiskopiju, najprije 1220-ih pod nazivom Žička, posvetivši u episkopa Savu Nemanjića (Sv. Sava); ali je istu stavila pod anatemu (prokletstvo) kada se 1346. samoproglasila u Skoplju ''patrijaršijom'', pa je1459. ukinula. Onda je Vaseljenska patrijaršija pod Turcima 1557. obnovila Pećku arhiepiskopiju opet kao sebi podložnu samoupravu, da bi je 1766, po drugi put ukinula, ovoga puta — ''vo vjeke''
Prema tome, Crnogorci su se pod državnom zastavom borili u Balkanskim i u Prvom svjetskom ratu. I ta zastava je ista današnja, s tom razlikom što je 2004. restilizovana, kao što su restilizovane sve, ili skoro sve državne zastave u svijetu.
