“Ja vas molim, gospodo, da stavimo na stranu istoriju Crne Gore. Što se pak tiče njezine političke istorije, ja je dijelim na dva dijela: na do juče i od juče. Mi više nijesmo Crnogorci, nego Srbi.” Ove riječi Sava Fatića, potpredsjednika samozvane i nelegalne Velike narodne skupštine srpskog naroda u Crnoj Gori, najbolje svjedoče, kako je prije ravno vijek ozvaničen obračun sa Crnom Gorom, Crnogorcima i kraljem Nikolom.

„Niti sam pitan, niti ikomu davao mišljenje povodom toga“

Savki je odbrusio nakon što mu je rekla: 'Druže Tito, pazite što radite, s nama je čitava hrvatska radnička klasa i hrvatski narod'

U opštoj mobilizaciji narodnih masa za sukob s fašistima komunisti su bili svjesni značenjskih komponenti Njegoševa imena. U pozivu stanovnicima cetinjskog sreza od 11. avgusta 1941. godine da nastave borbu protiv Talijana navodi se da fašistički porobljivači nesmetano šetaju „Njegoševim Lovćenom“, „ponosom Crne Gore“.

Kraljevina Crna Gora postala je krajem 1918. godine žrtva nasilne okupacije i aneksije sprovedene od strane Kraljevine Srbije, a njen narod doživio je užasne pogrome i patnje i bio izložen teroru i zločinima svih vrsta okupacionih snaga i domaćih bjelaških regenata u službi režima i njegovog aparata prinude.

Narodna skupština FNRJ izglasala je Ustavni zakon kojim je uvedeno društveno vlasništvo i samoupravljanje proizvodjača. Umjesto vlada i ministarstava uvedena su izvršna vijeća i državni sekretarijati. Prvi predsjednik Saveznog izvršnog vijeća postao je Josip Broz Tito, koji je do tada bio premijer

Bitka na Sutjesci ili Peta neprijateljska ofanziva, odomaćeni naziv, za operacije Švarc, nacističke vojske ,u ljeto 1943.godine. Pretpostavlja se da je iz tog vremena i te neprijateljske ofanzive i fotografija koja je proslijedjena Crnogorskom portalu, sa propratnim tekstom, pod naslovom

Kako je glasno odsustvo straha:

Milo Petrović - Njegoš, konstantno se zalagao za poštovanje prava crnogorskog naroda na državnu i nacionalnu suverenost, nezavisnost i samoopredjeljenje.