U ime crnogorske kraljevske Vlade, protestnu notu je potpisao njen ministar predsjednik Jovan Simonov Plamenac.

Ona glasi:

“Konferencija Mira u Parizu obrazovala je nedavno naročitu komisiju koja ima ustanoviti ko je odgovoran za rat, i konstatovati sve zločine počinjene u toku rata i ratnog stanja. Ta komisija je utvrdila da je njemačka vojska, dok je držala zaposjednute krajeve, počinila trideset vrsta raznovrsnih zločinstava.

Potpisani je, u ime Vlade Kr. Crne Gore, prinuđen, na žalost, da i on mora podnijeti jednu sličnu listu ! Ta lista je spisak onih zločina, koje je prema nama počinila ne samo vojska Centralnih sila, već i vojska jednog od naših saveznika-vojska Kraljevine Srbije.

Od tih trideset vrsta zločina vojska Kr. Srbije učinila je u Crnoj Gori četvrnaest vrsta, i to:

1. Vojska Kr. Srbije učinila je zločin kvalifikovan tačkom prvom: izvršila je pokolj nad civilnim stanovništvom.
2. Vojska Kr. Srbije učinila je zločin kvalifikovan tačkom trećom: mučila je civilno građanstvo u Crnoj Gori.
3. Vojska Kr. Srbije učinila je zločin kvalifikovan tačkom četvrtom: puštala je da gladuje civilno građanstvo u Crnoj Gori.
4. Vojska Kr. Srbije učinila je zločin kvalifikovan tačkom petom: vršila je otimačinu u Crnoj Gori.
5. Vojska Kr. Srbije učinila je zločin kvalifikovan tačkom osmom: internirala je civilna lica pod divljačkim okolnostima.
6. Vojska Kr. Srbije učinila je zločin kvalifikovan tačkom desetom: uzurpirala je civilne crnogorske vlasti za vrijeme svoje okupacije.
7. Vojska Kr. Srbije učinila je zločin kvalifikovan tačkom jedanaestom: u okupiranim oblastima Crne Gore prisilno je vršila rekrutaciju.
8. Vojska Kr. Srbije učinila je zločin kvalifikovan tačkom dvanaestom: vršila je pljačku po Crnoj Gori.
9. Vojska Kr. Srbije učinila je zločin kvalifikovan tačkom trinaestom: vršila je konfiskaciju nepokretnih imanja u Crnoj Gori.
10. Vojska Kr. Srbije učinila je zločin kvalifikovan tačkom trinaestom: nezakonito je vršila rekviziciju po Crnoj Gori.
11. Vojska Kr. Srbije učinila je zločin kvalifikovan tačkom petnaestom: pobila je vrijednost crnogorskom državnom novcu (smanjivši mu vrijednost za sedamdeset i pet po sto od zakonite mu vrijednosti.)
12. Vojska Kr. Srbije učinila je zločin kvalifikovan tačkom sedamnaestom: pustošila je i rušila imovinu, bez ograničenja.
13. Vojska Kr. Srbije učinila je zločin kvalifikovan tačkom devetnaestom: rušila je istorijske spomenike.
14. Vojska Kr. Srbije učinila je zločin kvalifikovan tačkom dvadeset i devetom: zloupotrijebila je bijeli barjak (za vrijeme ustanka).

Pored ovih konkretno nabrojanih zločina, izvršenih najvećim vandalizmom, ista vojska je izvršila i najveći međunarodni javni zločin, i to na očigled sviju naših Saveznika, a na ime, ona je izvršila invaziju u Crnu Goru, u Savezničku državu, u cilju instaliranja svojih vlasti i proglašenja za suverena Crne Gore svoga vrhovnog komandanta kralja Petra II Karađorđevića. To je ona i izvršila sa najvećim nasiljem i tiranijom.

Niti pred svjetskim moralom, niti sa stanovišta savezničkih obaveza, mogu se Vel. Sile izvinuti za četrnaest zločina izvršenih od strane bijesne srbijanske soldateske, jer sve to je vojska Kr. Srbije izvršila kao dio vojske, koja je stojala pod vrhovnom komandom Savezničke vojske, odnosno, pod komandom đenerala Franše d’Esperea. Tim manje se Velike Sile mogu pred istorijom opravdati za sve ove zločine, što je zvanična Srbija Velikim Silama čak štaviše i komunicirala proglašenje svoga suvereniteta nad Crnom Gorom. Velike Sile mogu pravdi udovoljiti jedino tako, ako zvaničnu Srbiju za sve ove zločine pozovu na odgovornost.

U ime istih onih principa pravde i humaniteta, na osnovu kojih Savezne Sile hoće da kazne zločince oličene u našim zajedničkim neprijateljima, mi na osnovu istih tih principa zahtijevamo da se kazni nemoral i zločin zvanične Srbije, učinjen prema Savezničkoj Crnoj Gori.

Predsjednik Ministarskog Savjeta

Ministar Spoljnih Poslova

Zastupnik Ministra Unutrašnjih Poslova

J.S. Plamenac“.

Kada je, pored toga akta, uputio protesnu notu Konferenciji mira u Parizu, ministar predsjednik crnogorske Vlade Jovan S. Plamenac je poslao, takođe, 7./20. marta 1919. godine, i pismo američkom diplomati, pukovniku  Edvardu M. Hausu, savjetniku predsjednika S.A.D., dr Vudro Vilsona i članu američke delegacije (mirovne komisije) na mirovnim pregovorima u Parizu (Versaju), u kome ga moli da njegovo pismo upućeno Predsjedniku Pariske Mirovne konferencije (koje mu je poslao u kopiji) uzme u razmatranje „kako bi se izbjelo nanošenje novih nepravdi mučeničkoj Crnoj Gori“.

Plamenac u pismu Hausu, dalje, piše:

„Nelojalna djelovanja zvanične Srbije prema Crnoj Gori, ne štete samo njenim pravima, već štete i velikim silama koje su proklamovale cjelokupnu obnovu Crne Gore, a što Srbija želi, svim sredstvima, pa čak i brutalnom silom, da spriječi. Ustanak Crnogoraca je najbolji dokaz nezadovoljstva u zemlji ovim uzurpatorskim režimom, koji je u Crnu Goru uvela zvanična Srbija.

Crnogorci bez oružja i hrane, morali su da se brane od srpskih topova i mitraljeza.

Primite, gospodine pukovniče, izraze mog dubokog uvažavanja“.