Nijesu ključni problemi mnogobrojni velikosrpski projekti koji su se sprovodili od XIX vijeka, niti kako su do dana današnjeg institucionalno sprovođeni. Problem je u tome što je u XXI vijeku nivo kritičkog promišljanja sveden na minimum, što uveliko pogoduje djelovanju Crkve Srbije. Pored nedostatka ozbiljne strategije za sprečavanje ovih zločinačnih poduhvata, zakazao je i obrazovni sistem kao jedna od bitnih karika. Na taj način se uspješno stvaraju žrtve kulturnog genocida, koje razvijaju animozitet prema sopstvenom narodu i državi.
