Piše: Nikola Belada, advokat

U jednom od ranijih tekstova prezentirao sam srpsku konzervativnu misao i ukazao sam da to nije originalna misao već izvedena blijeda kopija konzervativne misli Evrope, a prvenstveno slovenofila Leontijeva i Homljakova. Takođe sam ukazao i na karakteristike te misli čiji je ideal srednji vijek, feudalna država. 

Valja istaći da su vješti interpretatori te konzervativne misli, prvenstveno slovenofila, Nikolaj Velimirović, Justin Popović, Dimitrije Ljotić, grčki đaci Amfilohije, Atanasije i Artemije, Irinej Bački, Patrijarh Irinej, Dobrica Ćosić i dr. Kao potvrda destruktivnog djelovanja srpske konzervatine misli može poslužiti i tekst Mirka Đorđevića „Hitlerovi Pravoslavci“. Važno je da kroz djela i činjenja ideologa SPC ukažem na opasnost ovakve ideologije. 

Dakle, u pomenutom tekstu navodi se da je netačna teza da su pravoslavci bili odlučno protiv hitlerizma, već se ukazuje da je Hitler imao upliv kod Sprske pravoslavne crkve i to već od 1935. godine, od poznate besjede Nikolaja Velimirovića na Kolarčevom narodnom univerzitetu, posvećene Svetom Savi. Tom prilikom je Nikolaj Velimirović izuzetno afirmativno govorio o Hitleru i veličao ga, što je opšte poznato i ne treba ponavljati.

Ovom prilikom treba istaći da Nikolaj Velimirović u zvaničnom crkvenom kalendaru SPC ima dva zapovjedna dana ispisana crvenim slovima, a primjera radi, Sveti Sava ima jedan zapovjedni dan. Samo još da napomenemo da je Nikolaj Velimirović po mnogima najveći Srbin posle Svetog Save i uz to i najveći antisemista, poznat kao vrstan pripovjedač i surov osvetnik. 

U nastavku teksta govori se i o drugom „Hitelrovom pravoslavcu“, patrijarhu Varnavi Rosiću, rodom iz Pljevalja, čiji je obimni intervju 1937. godine objavljen u zvaničnom glasilu Hitlerove partije „Volkicher Beobachter“ gdje patrijarh Varnava ističe da Hitler vodi borbu koja služi na korist cijelom čovječanstvu, te da ta borba potiče iz idealističkih motiva i nema veze sa imperijalističkim ciljevima. 

Varnava slično Nikolaju Velimiroviću daje pohvale Hitleru za borbu protiv internacionalnih Jevreja koji ugrožavaju Evropu. Bio je patrijarh SPC od 1930 do 1937 godine. Umro je iznenada u 57 godini pod misterioznim okolnostima. Ostaće upamčen po izuzetnoj upornosti i protivljenju da se Kraljevina Jugoslavija potpiše Konkordat. 

Međutim ovdje je neophodno istaći da srpski patrijarh Gavrilo Dožić, koji je za vrijeme njemačke okupacije Jugoslavije bio u zatvoru, nikada nije podržao stavove Nikolaja Velimirovića i patrijarha Varnave Rosića u vezi Hitlera. 

Potrebno je istaći i da je Hitler veliki oslonac i propagandu imao iz djelovanja Ruske pravoslavne crkve koja je nastala u Sremskim Karlovcima 1922. godine. Episkopi te crkve pisali su poslanice i pohvalnice Hitleru.

Posebnu ulogu u afirmaciji Hitlera ima dr Dimitrije Ljotić. Ubijen je 1945. godine prilikom bjekstva iz Srbije, preko Hrvatske, u Sloveniju. Propusnicu za ulazak u Sloveniju preko Hrvatske dao mu je Ante Pavelić. Mnogi poznati pisci iz ove oblasti Ljotića smatraja farisejem i licemjerom. Bio je toliko inspirisan Hitlerom, da mu je svakodnevno slao pisma. Poznato je da je komandant njegove vojske – zbora Popović isporučio Njemcima 260 đaka koji su strijeljani. Govor nad odrom Dimitrija Ljotića odnosno besjedu držao je Nikolaj Velimirović, koji je tada prvi put upotrijebio izraz „nebeski narod“. Tom prilikom je izrekao i sljedeće:

„Dimitrije mudri dobrovoljče,

i Božji divni ugodniče,

što molitvom nebesa otvaraš,

i zlotvore duhom pokoravaš.“

Sa Ljotićem u ovom tekstu završavam na način da je 2021. godine u Srbiji povodom Dana pobjede 9. maja organizovana akademija na kojoj su recitovane nekolike pjesme Dimitrija Ljotića iz njegove zbrirke pjesama „Tvrđava“. 

U daljem tekstu nastojaću da kroz riječ i djela ostalih velikodostojnika Srpske pravoslavne crkve i njihovih ideologa, iz pera Mirka Đorđevića, ukažem na pogubnost te ideologije. Pri tom polazim od misli Apostola Pavla „Po djelima ćete ih poznati“.

Poznato je da je patrijarh Pavle honorar od svojih knjiga ostavio crkvi, da je budilnik ostavio rodbini, ali se ne zna kome je ostavio svoj „stari kišobran“ od koga se nije odvajao. Preciznije, ko je sve bio pod kišobranom patrijarha Pavla tokom 90-ih godina i za vrijeme od dvadesetak godina dok je bio na čelu SPC. Utjehu nad odrom patrijarha Pavla potražila je „kosovka djevojka“ Biljana Plavšić. Ostaće upamćena da je sa Karadžićem i Mladićem dobar dio Bosne posijala grobovima. Svi koji su tada počeli da govore santo subito (odmah svetac) za patrijarha Pavla, nijesu bili ni objektivni ni iskreni.

Mnogi su manipulisali sa njim počev od Slobodana Miloševića do Vojislasva Koštunice. Ostaće upamćen po dva poniženja. Dao je blanko potpis Miloševiću da u Dejtonu zastupa sve Srbe ma gdje bili, da bi pod pritiskom Amfilohija i njegovih istomišljenika povukao taj potpis. Drugi put tokom 2000-te godine kada je sa tadašnjim kosovskim ministrom kulture potpisao Memorandum o razumijevanju, da bi pod pritiskom Artemija povukao potpis odnosno potpis je proglašen nevažećim. 

Jeste da je patrijarh Pavle opomenama otvorio put pokajanja, jeste da je govorio da neće veliku ni najmanju Srbiju po cijenu zločina, ali je i činjenica da se nije javno oglasio niti osudio činjenicu da su u ratovima 90-ih na teritoriji Republike Srpske porušene gotovo sve džamije (1186) i veliki broj katoličkih crkava (preko 500). Na kraju o ljudima i događajima se najbolje govori kad se kaže istina. „Poznajte istinu i istina će vas osloboditi“, to su riječi Isusa. Do spoznaje istine, sva borba za mjesto pod kišobranom patrijarha Pavla je licemerje. 

Tek što je izabran za patrijarha pok. Irinej je imao koferenciju za štampu. Nastojao je da bude umjeren i da daje dobre signale. Međutim, tokom govora došlo je do ispada kad je patrijarh izjavio „da su muslimani dobri samo dok su manjina“. Istina je da se patrijarh odmah izvinio i saopštio da su njegove riječi istrgnute iz konteksta. 

Malo se komentarisala i izjava patrijarha Irineja za Crnogorce „Ne mogu da shvatim da Crnogorac ne prizna srpstvo kao svoju maticu, kao svoj narod. I mi se ovdje u Srbiji dijelimo na Šumadince, Bosance, Vojvođane, ali naša matica, naši koreni su u jednom narodu – srpstvu“. Međutim, ostaće zagonetno kako niko ne pominje izjavu Anastasija  Jeftića iz 2004. godine, koju je dao iz Manastira Ćelije kod Valjeva, u kojoj kaže : „Muslimani jadni smrde, pošto jedu loj“. 

Narodna skupština Vojvodine razmatrala je Nacrt Statuta Vojvodine. Prilikom rasprave pojavilo se pismo Sinoda SPC da je Nacrt Statuta čist separatizam, komadanje Vojvodine, a u potpisu je stojao Bački vladika Irinej. Odmah se javio vladika Irinej i saopšto da je to pismo falsifikat i da ga nije potpisao. Ubrzo se javio Amfilohije da je on to sam učinio i potpisao to pismo.

I još nešto o vladici bačkom Irineju. Govoreći o Zakonu o zabrani diskriminacije, govorio je da bi Njegoš bio osuđen za netoleranciju, a možda bi završio u Hag.

Malo je poznato da su takozvani pučisti u Sinodu SPC, na čelu sa Amfilohijem pokušali da smijene patrijarha Pavla, jer navodno zbog bolesti nije mogao da obavlja svoje dužnosti. Međutim, kako puč nije uspio data je obavijest da je upućena „molba Patrijarhu Pavlu da ostane na čelu SPC“. Dokazano je da ni molba ni tekst nijesu autentični. 

Tokom 1990. godine pok. Mitropolit Amfilohije imao je obiman intervju u NIN-u. Tom prilikom hvali Slobodana Miloševića i zbori „to što je započeto ako se produži urodiće izuzetno bogatim plodovima“.

Srpski Patrijarh Inokentije u vrijeme vjenčanja Aleksandra i Drage Obrenović kaže „Drage je golubica i gugutka na srpskom prestolu“, a nakon njihovog ubistva izjavljuje „Odajem priznanje ubicama kao hristoljubivom vojimstvu što je uklonilo tiranina sa lica zemlje“. 

U Matici srpskoj objavljeno je navodno Nemanjino „Zavjetovanje o jeziku i pismu“. Nemanja piše „Čuvajte se čedo moje inojezičnika. Oni koji govore drugim jezikom su zlo, a u crkvi se kod nas koriste izrazi inoslavni – svi hrišćani koji nijesu pravoslavci“. 

Poznato je da je da je čuveni slovenofil Leontijev izjavio „zaostalost slovenskog istoka je najbolja odbrana od trulog zapada“. Kovanicu Leontijeva „truli zapad“ koriste Nikolaj Velimirović, govoreći kako srpski vojnici stalno govore o trulom zapadu. Dobrica Ćosić tumačeći izraz „truli zapad“ kaže: „zaostalost je naš početni kapital“. 

U svojoj knjizi „Promene“ 1992. godine Dobrica Ćosić kaže „Buduća revolucija u ovoj zemlji u kojoj vladaju komunisti, staljinisti, titovci, treba da bude paljenje papira. Paljenje svih knjiga, svih tekstova i novina napisanih od komunista i pod njihovom vlašću. Paljenje svih revolucionarnih štampanih tekstova od prvog svetskog rata pa nadalje. Naša pismenost treba početi od Miroslavljevog jevanđelja.“ 

Za sva nepočinstva koja su radili u periodu devedesetih godina u Bosni i Hercegovini i na Balkanu srpskih sveštenici su dobili satisfakciju kroz Sporazum o prisustvu svještenika u Vojsci Srbije zaključenom između Patrijarha Irineja i Ministra odbrane Srbije Šutanovca. Tom prilikom je patrijarh Irinej izjavio “da će to dati viši smisao služenju vojske“. Ministar nudi i pogodnosti da je početni čin sveštenika u vojsci kapetan, a može dobiti i čin pukovnika. To što se tim Sporazumom ukida pravo vojnika da se izjasni da li podržava uvođenje vjere u vojsci je izostalo. 

Vojvoda Bijelih orlova Milan Lukić – zloglasni bosanski ubica, koji je spalio preko sto živih ljudi napisao je knjigu „Ispovijest Haškog sužnja“. Promocija knjige je bila u Hramu Svetog Save na Vračaru.

Prilikom snimanja filma o zločinima pod nazivom „Ustanička ulica“ trebao je da govori tužilac za ratne zločine Srbije Vladimir Vukčević. Kad je počeo da govori režiser mu je rekao: „Ne, ne može to da bude radnja filma. Neće nam publika vjerovati. Pa toga nema ni u horor filmovima“. Tužilac Vukčević je odgovorio: „U stvarnosti su te radnje mnogo gore od radnji u horor filmovima, jer se to stvarno dogodilo.”

Napisao je Dobrica  Ćosić da su Albanci na Kosovu „najgori ološ i etnički talog Balkana“. 

Akademik Vladan Đorđević osnivač Srpskog lekarskog društva napisao je „Ti se Albanci znaju okačiti za repove o drveće i ne razlikuju šećer i sneg“. 

Nakon onoga što je učinio Gavrilo Princip u Sarajevu 10. jula 1914. Godine, Baron Gizl je predao ultimatum Srbiji i odredio 48 sati za odgovor. Postojalo je ogromno interesovanje evropske javnosti, mada se već naslućivalo kakav će biti odgovor Srbije. Predsjednik Vlade Srbije Nikola Pašić izlazi iz palate gdje ga čekaju mnogobrojni novinari. Bečki novinar se obraća Nikoli Pašiću ;“ Gospodine ministre, u ovom trenutku Evropa i svet očekuju od vas nekoliko reči, jer se tmurni oblaci rata već vide, makar dve reči“. Na to je Pašić rekao: „Ovaj, tako mu je to zimi zima, a leti vrućina“. 

DA ZAKLJUČIM U PROLJEĆE JE PROLJEĆE, A NA JESEN LIŠĆE OPADA.