Piše: Božidar Proročić

Ekskluzivno Iz knjige u pripremi ,,Ukrajinska pobunjenička armija besmrtnih 1942-1956“ koja govori o istorijatu, razvoju, ulozi i značaju UPA u Ukrajinu jedan od 150 portreta komandanata koji su zastupljeni u njoj.

    Volodimir Čavjak (ukr: Володимир Іванович Чав'як pseudonim: ,,Čornota“) rođen je  24. avgusta 1922., selo Tustanj, sada Galički okrug, Ivano-Frankivski region – umro 13. decembar 1991, Galič, Ivano-Frankivski region) - ukrajinski vojnik, sotnik-oficir UPA, komandant odreda ,,Zvona“ (1945-1947) Taktički odsjek-22 ,,Crna šuma.“ ,, Vitez  bronzanog krsta za vojne zasluge (1945) i ,,Srebrni krst vojnih zasluga II stepena“ (15.08.1946).

Rođen je 1922. godine u selu Tustanj blizu Galiča, gimnaziju je završio u Stanislavovu, đe je postao član OUN-a. Uzeo je pseudonim u čast Ivanu Čornoti, savezniku Bogdana Hmeljnickog. Bio je jedan od prvih dobrovoljaca UPA-e u Galiciji, a na obuku je otišao kao vojnik strijelac 28. jula 1943. godine. Postao je komandant manje grupe (roj od avgusta 1943), komandant čete stotina ,,Zmija“, pod komandom legendarnog ,,Rizun-a“ (Vasilj Andrusjak) (od aprila 1944.) i komandant kurirske grupe koja je otišla na Zapad (od avgusta 1947). U Češkoj je u novembru 1947, Volodimir Čavjak teško ranjen u okršaju sa češkom žandarmerijom u selu zapadno od Brna i pao bez svijesti u neprijateljske ruke. Predat je SSSR-u. Bio je pod istragom od januara 1948. do marta 1949. godine. Pokušao je da izvrši samoubistvo, ali bezuspješno. Osuđen na 25 godina teškog zatvora. Kaznu je izdržavao u Vorkuti. Pušten je 1957. sa zabranom življenja u zapadnoj Ukrajini, pa se preselio u grad Lugansk, đe je u rudniku radio do 1965. godine. Na kraju se vratio u grad Galič, đe je do penzije radio kao elektro- zavarivač. Periodično ga je progonio KGB.

Umro je 13. decembra 1991. u gradu Galič, oblast Ivano-Frankivska.

Godinu dana pred odlazak u vječnost i legendu Volodimir Čavjak je 1990 godine, napisao kratku autobiografiju-memoarskog karaktera o svom učešću u UPA, o svojim iskustvima u pritvorima u Beču, Stanislavovu i Kijivu (bio je u istoj ćeliji sa mitropolitom Ukrajinske Grčko-Katoličke crkve Volodimirom Sternjukom), zatvoru u Vorkuti i progonima KGB-a nakon formalnog puštanja na ,,slobodu“. Završio je ovu knjigu sljedećim riječima:

,, Ovo je moj život. Sanjao sam ga još od djetinjstva. Nije se dogodilo kako sam očekivao. Ali ja ne stenjam od rana, ne žalim se na sudbinu, jer nam se osmjehuje Slobodna Ukrajina. Neko je morao da plati slobodu, Bože, i ja sam platio. Slava mu. Slava Ukrajini! Slava herojima!!!“

Ukazom UPA-zapad od 1. septembra 1946. horužniku UPA-e Volodimiru Čavjaku, zapovjedniku odreda UPA ,,Zvono“ - ,,Čornota“, 1. februara 1945. dodijeljen mu je odlikovanje ,,Bronzani krst za vojne zasluge zasluge UPA“ (za hrabrost i vješto zapovjedništvo nad odredom). Naredbom Regionalnog vojnog štaba Ukrajinske pobunjeničke armije-Zapad, 20. dio od 15. avgusta 1946., sotnik-oficir UPA-e Volodimir Čavjak - ,,Čornota“ odlikovan je ,,Srebrnim krstom vojnih zasluga Ukrajinske pobunjeničke armije II stepena“ od 22. januara 1946. (za hrabrost pokazanu u borbi i junaštvo i vješto vođenje borbenih jedinica). U Ivano-Frankivsku se nalazi ulica sotnika-oficira nazvana po Volodimiru Čavjaku. U 2011. godini otkrivena je  spomen-ploča u zgradi u ulici Konovaleca 25 u Galičini (đe je od 1960. do 1991. živio komandant odreda UPA Volodimir Čavjak).

1. decembra 2017. godine u ime Kordinacionog vijeća za počast i sjećanje na nagrađene vitezove OUN-a i UPA-e u Galiču, Ivano-Frankivska oblast. ,,Srebrni krst vojne zasluge ukrajinske pobunjeničke armije II stepena“ (№ 012) i ,,Bronzani krst za vojne zasluge Ukrajinske pobunjeničke armije (№ 037) predati su Romanu Kruku, najbližem rođaku Volodimira Čavjaka - ,,Čornota.“