Politika

(Ne)dostojni(h) desant na Cetinje

Sep 08, 2021 5 Komentara

(15 riječi)

Za Antenu M piše: Ahmed Avlijani

Ko je na Cetinju vidio samo ustoličenje jednog vjerskog lica i protest ljudi koji se protive njegovom ustoličenju iz vjerskih razloga a nije vidio klasični pokušaj okupacije i porobljavanja Crne Gore i totalnog obesmišljavanje njene nezavisnosti, građanskog i prozapadnog opredjeljenja taj uopšte ne shvata društveno - politički trenutak u Crnoj Gori i na Balkanu uopšte i iz vjekova iza nas i devedesetih nije izvukao nikakvu pouku.

Još kada je na vlast došla koalicija okupljena oko DF-a i formirana u manastiru Crkve Srbije pod budnim okom tadašnjeg mitropolita Amfilohija Radovića bilo je jasno da ta vlast ima samo jedan cilj.
Da, za početak, potpuno obesmisli nezavisnost države Crne Gore tako što će se njome upravljati iz Srbije preko marioneta - čelnika trojne koalicije a u skladu sa taktikama ugovorenim na relaciji Vučić - Mandić a da se kasnije, u geostrateški pogodnom trenutku, ta samostalnost i formalno poništi i Crna Gora postane srpski okrug.

Prvi cilj, obesmišljavanje nezavisnosti Crne Gore, već je postignut i njome se sada upravlja iz kabineta srpskog predsjednika, preko DF-a, metodom klasičnih političkih ucjena i uz pomoć Crkve Srbije koja ima snažan i dominantan uticaj na premijera Krivokapića i njegovu ličnost.

Prepreku tom uticaju do dvodnevnog iživljavanja crnogorske policije nad mirnim protestantima na Cetinju glumio je Dritan Abazović sa njegovim pokretom URA.
Medjutim, u zoru 5. septembra maske su pale i postalo je jasno da Abazović nema ni ličnu hrabrost ni institucionalnu moć, pa makar imao na svojoj strani i ministra i direktora policije, da kontroliše niti jedan segment bezbjednosnog sektora za koji je, formalno, zadužen a reklo bi se da nema ni naročitu želju da Crnoj Gori sačuva funkcionalnu nezavisnost i obezbijedi njen put u EU.

Tako je postalo jasno da se događa upravo ono na šta su upozoravali mnogi prije izbora 30. avgusta prošle godine a to je da će Crna Gora biti klerikalizovana banana država u kandžama srpskog sveta i Crkve Srbije u Crnoj Gori a da će njen građanski koncept i evropska perspektiva biti zgaženi u naletu probuđene i povampirene klerofašističke velikodržavne ideologije krive za mnoga zla na ovim prostorima. I znali smo, nije da nismo, da će na te vrijednosti jurišati upravo crnogorska policija samo kada padne u ruke podizvođačima radova na stvaranju srpkog sveta naviklim da tuđim interesima na štetu svoje zemlje služe nakon što ih, valjda da bi im izdaja lakše pala, lažno legitimišu za interese svojega naroda.

I sve je to na neki čudan način dobro.

Dobro je jer niko više ne može da se krije iza borbe za demokratizaciju društva, borbe protiv kriminala i korupcije i borbe za evropsku Crnu Goru.

Do prljavog i krvavog donjeg veša ogoljeni su protagonisti srpskog sveta koji su u nedjelju brutalnom kopneno-vazdušnom policijsko-vojnom operacijom pokušali da okupiraju građansku, evropsku i multietničku Crnu Goru i slome zadnje linije njene odbrane na Cetinju kako bi na silu ustoličavanjem mitropolita Crkve Srbije na Cetinje ustoličili srpski svet u Crnoj Gori.

Podršku su im dali, na žalost, upravo oni što su se zakleli da "neće dati", na čelu sa Dritanom Abazovićem koji, izgleda, što zbog manjka poznavanja hrišćanskih kanona i hrišćanskih pravoslavnih obreda što zbog intelektualne insuficijencije ne može da razumije da pojanje popova Crkve Srbije o srpskoj vojsci i njenom povratku na Kosovo nema nikakve veze sa obredima pravoslavnih hrišćana ali ima i te kako veze sa ratovima, zločinima, etničkim čišćenjima i genocidima.

(Ne)dostojni

Sam čin ustoličenja, za koji je i zadnjem ahmaku jasno da je sporedni čin u ovoj predstavi režiranoj u kabinetu srpskog predsjednika, protekao je uz dosta suzavca, vatre, policijske brutalnosti i nasilja.
Njega je, pored toga, obilježila i dilema je li novoustoličeni mitropolit Joanikije dostojan trona na koji je sletio ili nije.

Ako oko toga, međutim, i postoji dilema, a ja kao musliman neću sebi uzimati za pravo da o tome sudim premda mi kao građaninu u građanskoj državi to pravo pripada, oko dvije stvari je ne bi trebalo biti.
Prva je da je sam čin ustoličenja protivno volji pravoslavnih vjernika cijeloga Cetinja i znatnog dijela Crne Gore, sproveden na silu i klasičnim helikopterskim desantom izvršenim u sadejstvu sa snagama na kopnu, pri čemu je intronisani mitropolit doveden helikopterom pa do manastira sproveden pod punom oružanom pratnjom najelitnijih jedinica koje Crna Gora ima i pokriven pancirnim ćebadima pa je njegov dolazak u manastir ličio više na sprovođenje najtraženijeg svjetskog teroriste nego li na dolazak mitropolita u "svoj" prijestoni manastir (nisam, da mi se ne nakače medijski lažovi i huškači, uporedio mitropolota sa teroristom niti sam to htio, govorim o načinu dolaska u Cetinjski manastir), nedostojan čina intronizacije jednog vjerskog autoriteta relogije u čijoj svetoj knjizi stoji da „… Bog nije Bog nesklada, nego Bog mira.“.

Druga je da su svi članovi Vlade Crne Gore, osobito njen premijer i vicepremijer, kao i predsjednik parlamenta Crne Gore - NEDOSTOJNI funkcija na kojima se nalaze.

I nije da to nismo znali i nije da smo očekivali da se iko iz Vlade osjeti odgovornim a kamo li izvini ili, ne daj Bože, podnese ostavku zbog suzavca, gumenih metaka i brutalnog nasilničkog pira države prema svojim građanima na Cetinju.

Nismo, međutim, očekivali ni da će se dan iza ratnih scena na Cetinju i odluke Vlade da po bilo koju cijenu, pa makar se ona mjerila ljudskim životima i građanskim ratom a premijer nas je obavijestio da su i te mogućnosti bile na stolu, svi članovi Vlade i skoro svi poslanici parlamentarne većine zajedno sa predsjednikom parlamenta, utrkivati da sebi pripišu zasluge za sramnu okupaciju Cetinja, brutalno nasilje nad svojim građanima, sahranjivanje građanske Crne Gore i njene evropske perspektive i produbljivanje podjela u i onako podijeljenom društvu u Crnoj Gori.

Manjine jasnije da brane građansku Crnu Goru

Takvu, nedostojnu Vladu, mi, građani Crne Gore koji želimo da živimo u sekularnoj, građanskoj i demokratskoj državi moramo što proje oburdati. Oburdati demokratski, na izborima koji će pokazati da prevara GP URA jeste uspjela ali nije opstala jer je u noći u kojoj je brutalno napadnuta građanska i demokratska Crna Gora URA bila (korisna) politička kolateralna šteta a građani Crne Gore vidjeli da je srpski svet jedina perspektiva na horizontu ove Vlade da URA me da neće dati, nego će ga uspostaviti, bude li do URE. A neće.

Oni koji sebe ne vide u srpskom svetu, ne zbog prefiksa "srpski" već zbog antievropskih vrijednosti koje on sa sobom nosi i zbog ideologije koja iza njega stoji, moraju se jasno i otvoreno svim demokratskim sredstvima usprotiviti stvaranju te hegemone velikosrpske države čije je unutrašnje nacionalno ustrojstvo zasnovano na principu "posrbiti, protjerati ili ubiti".
Onima koji vas lažu, sasvim svjesno i politikantski sračunato, da je to izmišljena priča bivše pozicije kojom se plaše glasači poručite da danas čuju šta Vučićev glasnogovornik Vulin govori o zadacima današnje generacije srpskih političara a da se onda sjete šta se desilo kada je jedna ne tako davna generacija političara od kojih neki o danas vladaju imala isti zadatak.

Dijelim opšti utisak javnosti da je u predvečerje desanta na Cetinje izostala jasnija podrška manjina i njihovih političkih predstavnika među kojima je, izgleda, vladala "logika" nemiješanja u pitanja pravoslavnih vjernika i nezamjeranja. Kao da nije jasno da je ovo napad na građansku Crnu Goru a da manjine samo u građanskoj Crnoj Gori mogu sačuvati svoj nacionalni, vjerski i lični integritet.

Borba za građansku Crnu Goru nije, ne smije i ne može biti ni antisrpska, ni anticrnogorska, ni antialbanska, ni antihrvatska, ona je prograđanska, procrnogorska (u državnom smislu), proevropska i prodemokratska i smatram da se manjine moraju bez kompleksa, straha ili bilo kakvih ograničenja tipa "ne miješajte se u ovo, ovo se vas ne tiče" boriti za građansku Crnu Goru zajedno sa svima koji je takvu žele i da se ne trebaju i ne smiju ustezati da kažu bilo kaju istinu ma koga ona pogađala.