Piše

Nikola Belada, predsjednik NVU Crnogorski zbor

Praistorija ili period od prvih čovjekolikih bića pa do pojave pisma je period evolucije. Čovjek, da bi opstao morao je da se sporazumijeva. Prvobitno su za sporazumijevanje korišćeni pokreti i neartikulisani znaci. U rodovskom društvu svi su jednaki. Razvojem rodova, razvijaju se i zanatsvo, trgovina, zemljoradnja, i čovjek počinje da ima više dobara nego što mu je potrebno. Onaj koji je prvi saopštio „To je moje”, uveo je pojam privatnog vlasništva. Potreba za zajedničkim radom nestaje i stvara se novi oblik društva društvo nejednakih. Dakle, od praistorije do sada, pa i u budućnosti, postoje razlike, podjele, različiti stavovi i mišljenja, statusi i razvijanjem čovječanstva razlike su sve dublje. Možemo naći na stotine kriterijuma koji su mjerljivi, provjereni, očiti, koji govore o razlikama. Dijelimo se na demokrate i autokrate, antifašiste i fašiste, partizane i četnike, zelenaše i bjelaše, vjernike i ateiste, okupatore i oslobodioce, lopove i časne ljude, kriminalce i one koji to nijesu, evropljane i rusofile, stručnjake i manipulatore, bogate i siromašne, soj i nesoj, junake i kukavice i tako do u beskonačnost.

Od 30. septembra 2020. godine, narod Crne Gore je, kako kaže nova vlast, konačno postao „slobodan”, plasira mu se floskula o pomirenju, suživotu bez razlika, toleranciji, uklanjanju nesporazuma i životu bez podjela. Ovaj kliše, model, obrazac je davno poznat i prepoznat. Apsurdnost konstantnih poziva na pomirenje i život bez podjela je nemoguć u Crnoj Gori jer su podjele zasnovane na vrijednosnim sudovima koji su nepomirljivi. Kako pomiriti antifašizam i fašizam, četnike i partizane i slično. Jedini model pomirenja je da nestane Crnogorstvo i narodi koji baštine evropske vrijednosti i da prihvatimo model klerofašizma i velikosrpstva.

Takođe, profesor Sreten Zeković, u svojim mnogobrojnim raspravama o identitetskim pitanjima pominje „imperijalno jedinstvo”. Njegovo poimanje ovog pojma je filozofsko i naučno. Pojednostavljeno i svedeno na svakodnevni život, u skladu sa strateškim dokumentima države Srbije i SPC to je Svetosavlje, očuvanje i afirmacija srpskog jezika i ćirilice, forsiranje domaćinske porodice i sela, patrijahalne zajednice, crkveno-narodnih sabora, obnova monarhije, SPC kao jedine tradicionalne i pravoslavne crkve u Crnoj Gori, negiranje crnogorskog naroda, crnogorske istorije, crkve, jezika, kulture, svođenje Crnogoraca na najčistije Srbe, a Crne Gore na teritorijalni pojam i „srpsku Spartu”. Dakle, po svaku cijenu pomirenje, eliminisanje podjela, jedinstvo, sabornost, ali na naprijed navedenim principima zasnovanim na reviziji, odnosno, modernom tumačenju „Načertanja” iz 1844. godine.

Poznato je da je SKJ i Josip Broz Tito pitanje podjela pomirenja želio riješiti dugoročnim programom „BRATSTVA I JEDINSTVA”. Kad takav velikan to nije uspio realizovati za 50 godina, može se naslutiti kako današnja apostolska vlast može to realizovati. Pomirenje po svaku cijenu ili, kako to navodi Sreten Zeković po modelu „imperijalnog jedinstva”. To znači da morate prihvatiti zajedništvo, pomirenje, moraju se istisnuti podjele na principima i njegovanju „Načertanja”, Memoranduma SANU i dokumenata države Srbije iz 2011. i 2018. godine, u protivnom snosićete posljedice.

Zabrinjava činjenica da mnogi u Crnoj Gori se još nijesu osvijestili i spoznali što se desilo na izborima, avgusta 2020. godine. Jednostavno rečeno, došlo je do prevage duhovnog nad svjetovnim. Dobili smo društvo u kojem primat ima teokratija. Vrijeme će pokazati i biće predmet posebnog izučavanja kako je moguće da u srcu Evrope za period od 30 godina jedan čovjek i četiri eparhije strane crkve u Crnoj Gori uruše institucije jedne države, izvrše neviđenu manipulaciju narodom, nezakonito se upišu na vjerske objekte i zemljište neprocjenjive vrijednosti, unište istorijske dokaze crnogorskog postojanja i postanu najmoćnija ekonomska, politička i vojna snaga u Crnoj Gori. Pri tome zgrnu na stotine miliona eura mimo legalnih tokova novca i pored činjenice da nemaju pravni subjektivitet u Crnoj Gori.

Nije sporno da je SPC do sredine 80-ih godina imala epizodnu ulogu u ukupnom djelovanju na prostorima SFRJ. Tada na scenu stupaju takozvani grčki đaci iliti 3A (Amfilohije, Artemije, Anatanasije) koji za nešto više od 30 godina postaše odlučujući faktor u Srbiji, dijelu BiH i zagospodariše sudbinom građana Crne Gore. Nijesu u pitanju teolozi i filozofi, kako ih žele pogrešno predstaviti, već najodaniji učenici pripovjedača Nikolaja Velimirovića, Justina Popovića i Dimitrija Ljotića. To su originalni reprezenti jevanđeoskog nacionalizma i zaštitnici „ugroženog i obespravljenog” srpskog naroda u Crnoj Gori.

Sadašnja parlamentarna većina ima obavezu da izvršava sve naloge SPC koja je jedini pobjednik prošlogodišnjih izbora. Navodna parlamentarna kriza je samo fingiranje stvarnosti, privid sukoba koji suštinski ne postoji, jer su u pitanju zadaci dati od SPC koji se u naredne četiri godine moraju realizovati. Ti zadaci nijesu ekonomski, socijalni ili ukupni razvojni i evropski put Crne Gore, već realizacija programa „srpski svet”.

Zato gospodo suverenisti, promišljeno, pošteno i jasno gradite platformu za naredne izbore, kad god oni bili, i ne trošite bespotrebno energiju i emocije demokratski i evropski orijentisanih građana Crne Gore.