Dok evropske institucije naglašavaju zabrinutost zbog sve izraženijeg udaljavanja Srbije od evropskog puta, predsjednik države Aleksandar Vučić, uprkos upozorenjima iz Brisela, posjetio je Moskvu tokom vojne parade povodom obilježavanja 9. maja Dana pobjede.

Profesor Univerziteta u Beogradu  Ivan Videnović  u razgovoru za  Portal Analitika  ovaj Vučićev odlazak kod Putina ocjenjuje kao kulminaciju dugotrajnog antievropskog zaokreta Srbije, te strukturisanog savezništva sa interesima Kremlja i sistematskog potiskivanja demokratskih vrijednosti unutar zemlje.

Za Analitiku, Videnović analizira i dublje uzroke, domaće i regionalne implikacije, te evropski odgovor na, kako kaže, veleizdajničko napuštanje evropskih vrednosti i poretka Srbije.

Otvorena veleizdaja

„Vučićev odlazak u Moskvu na proslavu Dana pobjede, kome je prethodila posjeta vrha Srpske pravoslavne crkve i sramotna predaja države i naroda na tačnom ruskom vrhovnom zločincu, vrh ledenog brijega antievropske kontrarevolucije u Srbiji. To je veleizdajnički korak ravan potpisivanju Trojnog pakta 25. marta 1941. godine”, 25. marta 1941. godine.

Srbija je, kako dodaje, ovim potezom pristupila novim Silama Osovine i pridružila se agresiji na Evropu koju sprovodi Rusija, Sjeverna Koreja i Iran.

Foto: Gradski portal

Fotografija 5: Videnović: Vučić je sačuvao evropsku budućnost Srbije, ako ova narodnooslobodilačka borba propadne osveta okupatora biće surova

„Antievropska aktivna kontrarevolucija u Srbiji traje od 2016. godine i predstavlja udruženi zločinački poduhvat koji vode Aleksandra Vučića i Srpsku naprednu stranku, au kome učestvuje vlast i opozicija u Republici Srpskoj, Srpska pravoslavna crkva i niz desničarskih i profašističkih partija, organizacija i grupa u Srbiji, u vlasti i opoziciji, uključujući tu i lažne ekološke pokrete i aktiviste“, navodi se na.

Pokazuje da je cilj tog, kako kaže, udruženog zločinačkog poduhvata rušenje ustavnog poretka definisanog u prvom članu Ustava, koji Srbiju određuje kao državu koja se temelji na evropskim vrijednostima i principima.

„Pristupanje antievropskim Silama Osovine je otvorena veleizdaja i rušenje ustavnog poretka“, izričit je Videnović.

Zatvaranje evropskih vrata Srbiji

Sagovornik Analitike smatra i da je Evropski parlament jasno detektovao kurs kojim Srbija ide.

„Izvještaj Tonina Picule dobio je tročetvrtinsku podršku u Evropskom parlamentu. To znači da je Evropska narodna partija, kojoj je SNS fingirala bliskost i pripadnost, okrenula leđa Aleksandru Vučiću i proglasila ga neprijateljem evropske slobode i demokratije“, ukazuje on.

Srbija je, kaže, odgovorila u Moskvi proglasivši svoj izlazak i prekid puta evropskih integracija.

„Nadam se da će EU odgovor biti srazmjerno oštar i adekvatan značaj Vučićevog poteza, koji jasno koincidira sa potezima Viktora Janukovića 2013. godine, nakon kojih je uslijedila pobuna građana Ukrajine na Euromajdanu. izdaju građana, pogazili izborna obećanja i instalirali kamp plaćenih ubica u centru Beograda“, podvlači Videnović.

Upitan u kojoj mjeri predsjednik Srbije koristi geopolitičko balansiranje kao taktiku za održavanje vlasti, a ne kao stvarnu strategiju spoljne politike, sagovornik Analitike odbacuje analitičke interpretacije koje odlazak Vučića na vojnu paradu u Rusiju vide kao pokušaj podizanja rejtinga.

„Čujem te kukavičke besmislice analitičara, koji ocjenjuju da je Vučićeva posjeta Moskvi ima za cilj podizanje poljuljanog rejtinga. Čovjek je sačuvao evropsku budućnost Srbije, oni pričaju o rejtingu. Kao da kažete da je Neron spalio Rim zbog podizanja rejtinga“, naglašava Videnović.

Od ključnog značaja stav novog kancelarija Njemačke

Stava je i da se u pristupu EU prema Vučiću jasno primjećuje razlika između tzv. 'novih' i 'starih' članica.

„Države koje se nalaze na neposrednom udaru ruskog imperijalizma kao što su zemlje Baltika i Poljska, prepoznaju u Vučiću klasičnom modelu ruskog 'aseta', tj. dugogodišnjeg izvršioca zadataka na širenju ruskog političkog uticaja”, kaže Videnović.

Kako dodaje, u državama 'stare' zapadne Evrope i među njihovim političarima, taj instinkt prepoznavanja nije tako dobro razvijen i oni, kaže, vjeruju u racionalizam, koji uvijek iznova pokušavaju da pronađu kod Vučića.

“On, sa druge strane, nošen starom srpskom zabludom o sopstvenom značaju i važnom ulogu u geopolitičkim previranjima, zdušno gazi sve evropske vrijednosti, ponižavajući slabije države EU i omalovažava iskrene želje za članstvo u EU, vjerujući isključivo u transakcione odnose, tj. da će uprkos ponašanju da će imati značajnu ponudu prema kojoj stara EU neće moći da ga stavi kancelarija u EU. koji očigledno želi da se pusti, kako kurs popustljivosti Angele Merkel prema Putinu i njegovim kvislinzima u Evropi, tako i kurs zabijanja glave u pijesak Olafa Šolca“, ocjenjuje Videnović.

Regionalna koordinacija po ruskom nalogu

Govoreći o širem regionalnom kontekstu, Videnović smatra da je koordinacija između srpske spoljne politike i ruskih interesa u destabilizaciji Balkana očigledna.

Foto: politicki.ba

Fotografija 14: Videnović: Vučić je sačuvao evropsku budućnost Srbije, ako ova narodnooslobodilačka borba propadne osveta okupatora biće surova

„U diskusiji o rezoluciji Tonina Picule u Evropskom parlamentu je jasno apostrofirana ta projekcija ruskih interesa u regionu, koji se sprovode polugama uticaja Srbije. Pomenuta je Deklaracija Svesrpskog sabora, koja na najdrastičniji način podgrijava iredentističke tendencije u regionu i podriva suverenitet, prije svega SPC se perspektiva Bosne i Hercegovine. najotvorenije u službi Kremlja, nema mjesta sumnji da je na djelu koordinacija kojom rukovodi Aleksandar Vučić“, ukazuje Videnović.

Crna Gora za sada izvan doma

Uprkos zabrinutostima, na pitanje o trenutnom uticaju Srbije na Crnu Goru, naš sagovornik ukazuje na izvjesnu promjenu dinamike.

„Događaji u Srbiji poslednjih nekoliko meseci su toliko intenzivni da ostaje malo mesta za pažljivije praćenje situacije u Crnoj Gori. Ono što je neki opšti utisak iz Beograda je da Crne Gore ima veoma malo u srpskim medijima iu svakodnevici Srbije. Nema tog napada prisvajanja Crne Gore, nema pompeznih bratskih poseta, zajedničkih sednica dvaju vlada, kao što je sve to slučaj sa Republikom Srpskom.

Ukazuje i da se u Deklaraciji Svesrpskog sabora Crna Gora ne pominje eksplicitno.

"Čini se da je, na neki vješt način, premijer Spajić uspio da drži Crnu Goru dalje od tog smrtno opasnog zagrljaja Srpskog svijeta. Čak su i njegovi najistaknutiji mersenari u Crnoj Gori, Andrija Mandić i Milan Knežević, u Srbiji medijski sasvim skrajnuti. Mandića smo vidjeli samo jednom, na proslavi pobjede SNS-a na 2 izborima na izborima u periodu od 20. decembra do 20. decembra. Vučićevim patetičnim nacionalističkim skupovima na silu sprovedenog naroda”, ističe Videnović.

Vidi, kaže, da crkva pokušava da se vrati u fokus pažnje četnicima po Crnoj Gori, ali ni to, smatra on, nije dovoljno ubjedljivo.

"Joanikije niti ima takav ugled u Beogradu, niti se njegov uticaj može mjeriti sa Amfilohijem, u čijim cipelama hoda nezapažen i nebitan. Tako mislim da je Crna Gora u ovoj fazi prilično daleko od Srpskog sveta", smatra Videnović.

Opozicija u Crnoj Gori mora pažljivo birati prioritete

U tom kontekstu, prema njegovom mišljenju, opozicija u Crnoj Gori mora pažljivo birati svoje prioritete.

„Mislim da je strategija opozicije koja u prvom planu ističe opasnost po Crnu Goru u potpadanju pod Srpski svet, u ovom trenutku neefikasna. Studentski pokret i buđenje uspavanog i uplašenog naroda je Vučića nepovratno i trajno oslabio u samoj Srbiji. On nema više snage da taj nacionalistički talas iznese ni u centru Beograda, ni do Sremske Mitrovice, ni do Niša, ukazuje na sagovornik Analne Mitrovice, ni do Niša.

Kako dodaje, u toj tišini oko Crne Gore utisak je da će jednog dana naša država samo isplivati ​​sa svim zatvorenim pregovaračkim klasterima u EU i započeti proces ratifikacije pristupa u parlamentima zemalja članica.

„Tako da, ukoliko ne dođe do neke veće nestabilnosti u regionu, a nakon presude Dodiku može da deluje sve manje za tako nešto, crnogorska opozicija treba da se usredsredi na ubrzanje tog puta“, poručuje Videnović.

Nasljeđe studentskog pokreta – građansko jedinstvo

Osvrćući se na sve češće špekulacije o političkom angažmanu studenata u kontekstu izborne trke, Videnović ukazuje da Srbija danas nije samo u političkoj, već u narodnoj borbi.

„Mi u Srbiji više nismo u političkoj borbi. Mi smo u narodnooslobodilačkoj borbi protiv okupatora. SNS i njegovi sateliti, uključujući i SPC, odavno se više ne ponašaju kao dio ove zemlje, kao njeni građani. Oni se ponašaju isključivo kao okupatori kojima je cilj da okupacija traje što duže i da se iz zemlje izvuče što više dobara”, kategoričan je Videnović.

Kako naglašava, ako ovaj NOB propadne, to će podrazumijevati gubitak svih sloboda, a osveta okupatora će biti nezamislivo surova.

„Oslobođenje je jedini izborni politički program i studenti su ga prepoznali i napisali u Niškom ediktu. Od njih se ne očekuje politička borba iu nju ne treba da se upuštaju. Oni nemaju više koga da pridobiju, izveli su dva miliona ljudi na ulicama Srbije. Uloga studenata je oslobođena od okupatora i samo u toj ulozi će imati podršku izbora svih tih ljudi.“ zubima kao prvi put kaže da znaju i zato što sada znaju i zubima.

Videnović je uvjeren da studentski pokret nosi klicu šire društvene i političke promjene, ali da ta promjena može doći tek poslije oslobođenja Srbije.

„Stanje u Srbiji se više, osim najbrutalnijom silom, ne može vratiti na vrijeme od prije 1. novembra 2024. Studentski pokret će izvjesno ostaviti svoje tekovine i pitanja. Jedna od najvažnijih čuje građansko jedinstvo i solidarnost koje su studenti probudili i srušili nacionalne i vjerske predrasude i granice između ljudi. Neki od tih mladih ljudi će sigurno biti dio profesora budućeg života u Srbiji.

ž  portalanalitika.me