Sagovornici

Obesmišljavanje izbora uglednih pravnika

Okt 18, 2022 3 Komentara

(15 riječi)

Kako je Abazović, preko Urine poslanice Zoronjić, u julu upropastio dogovoreni koncept o 49 glasova za izbor „deblokirajućeg sudije Ustavnog suda“, tako je sada „angažman“ Radunovića bio da se onemogući dogovor da se za dvoje ili više kandidata obezbijedi neophodnih 54 glasa

Ustavni amandmani iz 2013. godine, koji su tada izrađeni u saradnji sa Venecijanskom komisijom, potpuno su obesmišljeni načinom kako je vođen postupak za izbor sudija Ustavnog suda i članova Sudskog savjeta iz reda uglednih pravnika. Amandmanima na Ustav iz 2013. godine definisano je da Skupština bira i razrješava sudije Ustavnog suda i četiri člana Sudskog savjeta iz reda uglednih pravnika u prvom glasanju dvotrećinskom većinom i u drugom glasanju tropetinskom većinom svih poslanika najranije nakon mjesec dana.

Umjesto afirmacije dijaloga u Skupštini i kvalitetnije ponude kandidata, što je bila namjera sadržana u amandmanima, način na koji je cijeli proces vođen doveo je do institucionalne blokade, ali i „sagorijevanja“ čitavog niza kandidata koji su založili svoje lične i profesionalne biografije vjerujući u kredibilitet izbornog procesa.

ATMOSFERA PIJACE

Posebno je interesantan slučaj profesora Nebojše Vučinića, prvog crnogorskog sudije u Evropskom sudu za ljudska prava u Strazburu, koji i pored činjenice da je u prvom krugu glasanja za izbor članova Sudskog savjeta dobio glasove Socijalističke narodne partije, u drugom krugu, kada je za izbor bilo potrebno 49 glasova – nije dobio njihovu podršku.

Akcija za ljudska prava, Građanska alijansa i Udruženje pravnika Crne Gore saopštili su tada da je „u atmosferi političke pijace, koja ne uvažava ozbiljne biografije, i rezultat narednog konkursa doveden u pitanje“.

Vučinić je redovni profesor Univerziteta Crne Gore u penziji, bivši je sudija Evropskog suda za ljudska prava u Strazburu, kojeg je za tu poziciju birala Parlamentarna skupština Savjeta Evrope i decenijama je beskompromisni kritičar crnogorskih vlasti.

Poslanici SNP-a Bogdan Božović, Danijela Đurović, Dragan Ivanović, Dragan Vukić i Milosava Paunović u prvom krugu glasanja podržali su profesora Vučinića, ali u drugom krugu, mjesec kasnije, nijesu glasali za njega.

Stoga je licemjerno kada danas upravo SNP-ova Danijela Đurović, sa pozicije predsjednice Skupštine, nakon posljednje sjednice Ustavnog odbora poziva parlamentarce da se izabere „kompletan“ Ustavni sud.

Jednako je licemjeran i istovjetan apel lidera Ure Dritana Abazovića, čija je poslanica u julu bila uzdržana, sad već legendarnih, 18 puta. Takozvana parlamentarna većina od 30. avgusta 2020. godine odlučila je prošlog četvrtka o imenima četvoro kandidata za sudije Ustavnog suda, bez prethodno postignutog širokog dogovora sa opozicijom o obezbjeđivanju dvotrećinske većine za glasanje u plenumu 21. oktobra, dva dana uoči lokalnih izbora u 14 opština.

DOGOVOR BEZ DOGOVORA

Prema informacijama Pobjede, postizanje dogovora o dvoje kandidata za sudije Ustavnog suda, po principu 1:1 – po jedan, uslovno rečeno, iz oba crnogorska politička bloka, za koje bi bila obezbijeđena dvotrećinska podrška od 54 poslanika na plenumu 21. oktobra, bio je moguć.

To su tokom sjednice nagovijestili i predsjednica Odbora Simonida Kordić (DF) i poslanik Demokratske partije socijalista Danijel Živković.

No, interesantan momenat je bilo jednoiposatno odgađanje početka sjednice na koje je ukazao i sam Živković. On je ustvrdio da je ta pauza tražena da bi, umjesto širokog, došlo do dogovora takozvane većine od 30. avgusta 2020. godine o kandidatima, bez mogućnosti razgovora sa drugim političkim subjektima o toj temi.

U ovom procesu posebno je bio agilan poslanik DF Slaven Radunović, koji niti je član Ustavnog odbora, niti je prisustvovao saslušanju kandidata za sudije Ustavnog suda.

Kako je Abazović, preko poslanice Suade Zoronjić, koja je 18 puta bila uzdržana prilikom utvrđivanja liste kandidata po prethodnim konkursima, u julu upropastio dogovoreni koncept o 49 glasova za izbor „deblokirajućeg sudije Ustavnog suda“, tako je sada „angažman“ Radunovića bio da se onemogući dogovor da se za dvoje ili više kandidata obezbijedi neophodnih 54 glasa.

POLITIKA SAVRŠENOG ČINA

Izbjegavanjem dijaloga i kompromisa oko izbora četvoro kandidata za sudije Ustavnog suda, zapravo je demonstrirana politika „svršenog čina“, koja može dovesti do dalje atrofije institucija, a to što je kandidate izglasao samo jedan politički blok, ukazuje na strategiju prebacivanja loptice na teren opozicije, koja će biti izložena pritiscima da ona opstruira deblokadu Ustavnog suda i evropske integracije.

Takođe, primjetno je da među izabranim kandidatima nema ni jednog univerzitetskog profesora ili pripadnika manjinskih naroda, ali je posebno zanimljivo da dvoje kandidata tokom prethodnih konkursa nijesu imali glasove te iste većine.

Ilija Vukčević je na glasanju 28. jula dobio podršku samo četvoro poslanika, dok je za izbor Jadranke Novaković glasao samo jedan poslanik u Ustavnom odboru. Vukčević je prethodno bio angažovan kao savjetnik, sada već bivšeg, direktora Uprave prihoda i carina Rada Miloševića (Ura), dok je kandidatkinja Snežana Armenko, prema informacijama Pobjede, bliska rođaka Predraga Bulatovića (DF).

Četvrta kandidatkinja za izbor u zvanje sudije Ustavnog suda je Jelena Ružičić. Osim poziva predsjednice Skupštine Đurović i „apela“ odlazećeg premijera Abazovića, odluka Ustavnog odbora o kandidatima za sudije Ustavnog suda naišla je na apsolutni muk međunarodne zajednice. Upravo one koja uporno insistira na deblokadi institucija. No, i ćutanje je nekad više nego jasan signal onome kome je namijenjen.