Piše: Slavko Mandić

Ako je Bog Srbin, a nema razloga da sumnjamo u tu apoteozu, onda je sasvim prirodno i da novi kralj Velike Britanije Čarls u duši bude pravoslavac i svetigorac. Izvedenica nadalje jasno definiše da je monarh, izučavajući istorijsko trajanje Nemanjica, hiljadama godina unazad, svoje korijene vezao za ovu lozu. I nije jedini. Sve značajne ličnosti svijeta, dokazala je moderna srpska istorijska forenzika tipa Raković, te su gore list. Tu nema nikakve dileme. Śetimo se samo da je Čarls bio najveći savremeni darodavac manastira Hilandar, i da to nije mogao neko koga na to nije ponukala emotivno-klerikalna čistota vasionske božanske nemanjićke kreposti.

Srbijanski mediji, koji su u službi tamošnjeg velikog boga Vučića, dokazali su, pomažući se jedino njima poznatim istorijskim faktima propagandnog velikosrtpstva, da je nedavno preminulu kraljica Elizabeta potomak Nemanjića. Ovoga puta nije tu glupost odvalio Raković, već njegov kolega po pameti Dejan Ristić. On je objasnio da se direktna loza Nemanjića ugasila u 14. vijeku nakon smrti cara Uroša, a po ženskoj liniji njihovi nasljednici su kraljevska porodica Vindzor u Engleskoj. Otkriće se ovih dana još mnogo zanimljivih podataka o srpskom porijeklu Engleza. Tako i treba jer, konačno, izmučeno srpstvo širom svijeta mora da zna da je od njega sve počelo. Indoktrinaciji da su svi Srbi, pa i oni koji to nijesu, služe mnoge tv emisije, časopisi i portali, okrugli stolovi, politički istoričari i za svaku priliku spremni i orni srpski popovi, đe se god nalazili. Oni su i najasniji u namjeri da se na svaki način realizuje ideja svuđe Srbi, od Srbije do Srbije. Ko želi to da prihvati daće mu Bog, a za one druge su pripremljene specijal kletve koje će im javno saopštavati odabrani. To su takve kletve koje će da slome svakoga ko nema snagu da se odupre Jovanu, Prletu i ostalim Kačavendama.

Umjesto popovi da šire ljubav, toleranciju, zajedništvo, ovi srpske  proizvodnje su poznati po kletvama koje obavezno sadrže da će svakome ko ne služi crkvi śeme da se zatre, da krepa i on i svako njegov. Da mu se kuća uždi i izgore u njoj svi nedostojnici… Samo nekoliko, a ima ih na stotine. Korišćeni su posebno pred izbore 2020. godine, uz onu obaveznu da se ruke osuše svakome ko se usudi da glasa za Đukanovićeve ustaše. Nakon skaj aplikacija koje su obljavljene ovih dana, jasno je s kim će crkva Srbije u Crnoj Gori projektovala izborni rezultat, a ako se on slučajno ne bi ostvario, onda će poslužiti neka druga pomagala. Za tu namjenu naručeno je stotinu kalašnjikova, a čemu oni služe, jasno je svima.

Crkva i kalašnjikovi, građanski sukobi i krv koja je trebala da poteče ulicama crnogorskih gradova. I da se trajno eliminišu oni koji su deklarisani Crnogorci, a među prvima kreatori nezavisne i međunarodno priznate Crne Gore. Kako je crkva Srbije pobijedila na izborima, ovaj scenario se nije koristio u nastavku priče o brzom rastakanju Crne Gore kao države. Pronađena je pogodna ličnost koja nije bila Krivokapić, već njegov zamjenik, na koga bi se najmanje sumnjalo. Zato je on i otišao u manastir Ostrog da tamo s Ristom Radovićem formira crnogorsku vladu.

Propaganda je radila što joj je rečeno. Rusko-srpske službe bezbjednosti, razne strane agenture, Vučićevi jurišnici, krenuli su u obračun sa Crnom Gorom. U naumu da pokažu i dokažu da su Crnogorci teroristi i da na taj način umire Evropljane koji su im već ranije dali podršku, spriječio ih je Belveder. Koliko je god šef svih bezbjednosnih službi bio zadovoljan krvoločnom akcijom specijalaca na trovanju i ranjavanju građana Cetinja i njihovih prijatelja, čiji ih je mirni protest zbog ustoličenja nedostojnika, iritirao, koliko su god mediji lagali o stvarnoj istini, Belveder nijesu mogli da sakriju. Vijest je obišla svijet i počelo je da bude jasnije što se to u Crnoj Gori dešava. Oni koji su davali podršku počeli su da sumnjaju u družinu u koju su vjerovali.

Data je još jedna šansa tadašnjem potpreśedniku vlade, koji je postao njen predvodnik. Umjesto da zemlju vodi u Evropu, on je poveo kod Vučića. A tamo, istorija nas je učila, uz pomoć svetosavaca i Nemanjića, popova četničkog ustrojstva, za Crnogorce nikad nije bilo ni bratskog ni komšijskog zagrljaja. Bilo je krvi do koljena, ubistva našeg naroda đe je god srbijanska vojska prošla, otimanja naše tradicije i istorijskih vrijednosti i njihovo prisvajanje. Jer to što imamo mi, oni nikada neće imati.

Ali kad mogu Britaniju i cijeli svijet, kad mogu Boga da prisvoje, što ne bi malu Crnu Goru. Teško im pada svjesnost da Crnogorci neće svoju državu dati izrodima. Džabe ubačeni premijer da Vučiću da što je naše. Da zagrli Putina čuvajući mu imovinu. Da sa kriminalnim klanovima bude u dogovorima.

Sve će to jednom na naplatu doći!