Kultura

Balša Vulević

MOM PSU TEU VULEVIĆU

Okt 22, 2021 3 Komentara

(15 riječi)

                                  Osojna je strana moga srca,                                            

                                    Studenom lako se oplela,                         

                                  Sasušena, skoro bi da puca,                  

                                  Kao uvrh ogoljela jela.

                                                             

                                    Dok  tumaram stazom koja pamti        

                                    Šetnje naše, staridruže moj,              

                                     Sjećanje na tebe me vrati,

                                     Slika draga, vjerni pogled tvoj.

 

                                      Ah, ta pseća duša blagorodna,

                                      Ne zamjera što ja bijah prost,

                                      Šetasmo li zajedno od podna

                                      Kupim sebi piva, a tebi ni kost.

 

                                    Najiskrenij  prijatelju blagi,

                                    Kraj tebe mnogo ja sam pio,

                                    I ako te kada šupih dragi,

                                    Sada obje sebi bih slomio.

 

 

                                    Gledasmo li nebo kako vene,

                                    Nebo, tužno bez sunca i ptica,

                                    Lavež me tvoj zanesenog prene     

                                    Da obriše sjetu mi sa lica.

 

                                    Ti ko da si pojmio mladalačku glad,

                                    Svu nestalnost što nam mladost nosi.

                                     Život je naš ovaj i uspon i pad,

                                    No o tom se misli kad zabijeli u kosi.

 

                                    Dugo je  tugom dvorište odisalo,

                                       Kružio si njime, vraća` se na mjesto,

                                       Pogled ka verandi nadom je bitisao,

                                       No drug tvoj nije dolazio često.

 

                                       Tad njuška tuŽno u šape se snuŽdi,

                                       Kad sutonom eto našeg blagog đeda,

                                      Uz tepanje rukom starom nudi

                                     Zaboravljeno jelo da ti  doda.  

 

 

                                     O, ta pseća duša blagorodna

                                      Vjernost daje  kao miris cvijet,

                                     Šetasmo li zajedno od podna 

                                      I kad nemah prebijeni cent.

 

 

                                       Na ovom svijetu da duša opstane,

                                       Čovjeku u taj hladan vijek

                                       U red stotinu drugova da stane,

                                       Pas je samo prijatelj i lijek.

 

 

                                      U godini jednoj sedam psećih

                                       Njuška brzo sijede nađene.

                                         Toliko je vrlina u te većih,

                                         Sedam puta bolji si od mene.

 

                                          Otišao si u plavetni maj.

                                          Pseći doktor sa tom iglom kletom…

                                          Brat kroz suze: ’svi psi idu u raj’…

                                          I oprosti se sa zlobnim svijetom.

 

                                       Suzama ovim u san me privuci               

                                          I ispričaj kako eden  s’ja

                                          I lizni me onako po ruci,

                                          Jer pitanje dal’ ću tamo ja.

 

                                        Oprosti mi. Jos molim te Teo,

                                           Pomazi li Gospod  njušku tvoju

                                        I sjajnu dlaku ,taj mekani veo

                                          Daj mu šapu ti za dušu moju!