Porodica
Piše: Danica Drašković
Uveliko, i veoma jasno, u toku je sramna
rehabilitacija Slobodana Miloševića i njegove žene u seriji RTS-a
"Porodica" i u javnim nastupima političara koji ga ocenjuju kao
velikog državnika. Traži se i podizanje spomenika njemu kao simbolu borbe
protiv celog sveta.
Taj budući spomenik kao i sadašnja TV serija
Porodica, jasno su ogledalo naroda zaljubljenog u zločine i zločince.
Milošević im je junak jer je rasturio Jugoslaviju,
ratovao u Sloveniji, Hrvatskoj, Bosni, na Kosovu, i ostavio zločinačke krvave
tragove gde god je sa vojskom ratovao većinom sa civilima, ubijao, pljačkao,
palio kuće, proterivao ih sa ognjišta.
Naredio je razaranje Vukovara i dogovorno sa
Tuđmanom iselio iz Hrvatske stotine hiljada Srba koji su u slikama biblijskog
stradanja nesrećni, sa zavežljajima, na traktorima i sa kravama na njima,
tumarali po Srbiji dugo jer ih ovde nisu želeli i terali su ih na Kosovo.
U Sarajevu su ti junaci sa Pala četiri godine pucali
nasumice na narod, decu, žene, starce, i ubili više od 1000 dece i 10.000
civila. Orgijali su po celoj Bosni sa oružjem i zločinima koji su kulminirali
strašnim genocidom u Srebrenici.
Na Kosovu su pokrenuli iseljavanje celog naroda koji
je srpska vojska i policija isterivala iz kuća i stanova i terala preko
Prokletija u kolonama koje je snimao ceo svet i ti prizori stradanja su bili
povod za odluku o bombardovanju Srbije.
Paravojska i specijalne jedinice sa kriminalcima
pljačkali su zlato, novac, sve vredno iz kuća i stanova koje su Albanci pod
njihovom prisilom napuštali. Ubili su i celu porodicu Jašari koju su spalili u
kući sve zajedno sa ženama, decom i starcima, ukupno 68 članova.
Po nalogu Miloševića, Legija je u Peći, u kafiću
Panda ubio šestoricu srpskih mladića a za taj zločin su optužili Albance. U
Podujevu su Miloševićevi državni banditi ubili 14 žena i dece porodice Sarande
Bogujevci, tada devojčice od 12 godina, koju su takođe pogodili sa 16 metaka, u
ruke i noge, ali je ona čudom preživela. Sada je ona izabrana za potpredsednicu
skupštine Kosova.
Takvih zločina je bilo svakodnevno i samo
bombardovanje je to i moglo da prekine.
Napuštajući Kosovo pred bombama pobijene Albance su
tovarili u hladnjače i vozili u Srbiju gde su ih potapali u jezera, a deo
leševa su preneli i pokopali na policijskom poligonu u Batajnici, što znamo,i
ko zna gde još, što ne znamo.
Ubili su i opljackali Miloševićevi junaci Legija i
banda i braću Bitici, američke drzavljane, zbog kojih Amerika i danas od Srbije
traži kazne za ubice kao uslov za normalizaciju odnosa.
Pored takvih ratovanja i zločina širom bivše
Jugoslavije, taj junak Milošević kome spomenik lebdi nad Srbijom danas i od
koga prave žrtvu u seriji Porodica, komandant je i državnog terorizma nad
građanima Srbije, političkim protivnicima i svima koji su se suprostavljali
sumanutoj politici njega i njegove poremećene žene.
Legija, komandant jedinice za ubijanje, po njihovom
nalogu ubio je moga brata Veselina, Zvonka, Gagu i Vucka kamionom sa peskom na
Ibarskoj magistrali, u pokusaju atentata na Vuka Draškovića. Surovo je ubio i
Ivana Stambolića, bivšeg predsednika Srbije, takođe po nalogu Miloševića i
supruge, pucao mu u glavu, bacio u iskopan grob i zalio krečom.
Ubio je i Slavka Ćuruviju, vlasnika Srpskog
telegrafa, novine koja je pisala kritički o njegovoj politici. Ubio je i sudiju
Nebojšu Simeunovića i bacio u reku, i mnoge jos članove SPO, u demonstracijama
i po Srbiji dok su lepili plakate.
Ubili su Branivoja Milinovića, Peđu Starčevića, Gigu
Moravca...Ubio je i Gišku i Belog. On i ona ubijali su i svoje drugove Badžu,
Kundaka, Ziku Petrovića, Pavla Bulatovića, Boška Peroševića i bog zna koga još.
Sve ovo nažalost nisu teme za serije i serije o
serijskim ubicama, Miloševiću i Miri Marković i njihovim krvavim godinama
raspleta i vlasti, koje su donele samo nesreću građanima Srbije i svim
susedima.
Umesto toga, danas, posle svega, Srbija gleda kako
su ga na kraju puta zločina, zamislite, hapsili. Narod ih sažaljeva, u štampi i
na svim televizijama defiluju udbaši i ubice svakodnevno, veličaju Miloševića,
kao nacinalnog junaka, pričaju laži i bajke o njemu i Legiji, koji je zaboga
tada plakao, o Slobinoj brizi da niko ne strada te noći hapšenja, da se ne
prolije ni kap krvi, on,koji je reke krvi proizveo, leševe i pustoš ostavio svuda
kuda je vojsku, policiju i eskadrone smrti slao i huškao narod da ratuje i
ubija za veliku Srbiju.
A Srbija će, mislim, biti velika tek kada bude mala.
To nam je,nadam se, budućnost.
0 Komentara