Zbog epidemiološke situacije u zemlji, izostalo je veće okupljanje. Ipak, kako su poručili okupljeni, Popović nije zaboravljen, a duh crnogorskog viteza živi među onima kojima je Crna Gora u srcu.

Podsjetimo, Popović je ubijen u noći između 13. i 14. marta 1947. godine. Ubili su ga pripadnici OZN-e u mjestu zvanom Bojanje brdo – u Cucima.

Nezapamćeno u istoriji, majka Raka Mugoše, jednog od članova čete koja je napala te noći Popovića, u tužbalici svom sinu, sročila je stihove o Krstovom viteštvu koji svjedoče o poštovanju koje je imao čak i od onih koji su bili na suprotnoj strani.

 “Rekoh li ti sine Rako
Krsto Zrnov nije svako
Nije Krsto što mu zbore
No je vitez Crne Gore
Lakše će te žalit majka
jer pogibe od junaka!”

Decenijama kasnije, Popović je jedan od simbola borbe za slobodu i skoro da nema crnogorskog okupljanja, a da se ne oda počast čovjeku koji je tri decenije branio crnogorsko pravo na postojanje.

U višedecenijskoj borbi Popović je donosio odluke koje ga čine kontroverznom istorijskom ličnošću. Od početka 1942. do druge polovine 1944, predstavnik je umjerenog krila crnogorskih suverenista. Bio je na čelu Crnogorske nacionalne komande i komandant Lovćenske brigade.

Zanimljivo da Popovića za fašizam i saradnju sa okupatorom danas u Crnoj Gori uglavnom optužuju sljedbenici ili koalicioni partneri onih u čijem bi djelovanju elemente fašizma lakše bilo pronaći nego u njegovom, sa tom razlikom da je Popović, i kad je griješio, ostao dosljedan ideologiji za koju se hrabro borio od 1912. pa sve do 1947. i činio sve da Crna Gora opstane – što se za njegove moderne kritičare, uglavnom, ne bi moglo reći.