Piše: Božidar Proročić književnik i publicista

U Crnoj Gori postoji izreka ,,Ne našla te nenadna” koja govori o tome kada vam se desi nešto nepredviđeno iznenada i najčešće šokantno. Nakon više mjeseci intelektualnog rada, naprezanja, autorskih knjiga prevoda, ali i političkih tekstova u toku kapmanje, polemika brzog često i nezdravog tempa života uz malo sna odrazilo se na moje zdravlje.

Dok sam sjedio za kompjuter 28 avgusta oko 16 časova popodne naglo mi je pozlilo. Uz jake bolove odvezen sam u ,,Dom zdravlja” na Cetinju đe inače i živim požalivši se dežurnom doktoru na bolove u abdomenu on me vidno zabrinut uputio odma u ,,Bolnicu Danilo I ” na hirurško odeljenje đe me odmah primio pripravni doktor hirurg dr: Dragan Sorat. Moje stanje je bilo veoma zabrinjavajuće tako da su se oko mene stvorili odma doktori i medicinske sestre i tehničari da utvrde uzrok bolova. Nakon prvobitnih snimanja utvrđeno mi je da imam kamenje u žuči i upalni proces na pankresau. Bolovi su bili neizdrživo jaki a ja sam po njihovim riječima imao pravu sliku teškog kliničkog bolesnika lebdio sam između smrti i života je prava riječ. No ova priča nije o meni ovo je priča o svim onim časnim doktorima i medicinskom osoblju (med setre, med tehničari) koji čine ovu medicinsku ustanovu posebnom u Crnoj Gori. Nakon ukazane pomoći i nesebične požrtvovanosti svog medicinskog osoblje moje se zdravstveno stanje polako stabilizovalo. Dok sam imao teške bolove gotovo uvjek je bila pored mene medicinska sestra ili neki od doktora. Moram istaći da sam više nego ponosan da tim ljekara i medicinskog osoblja čine uglavnom Cetinjani sa dugogodišnjim iskustvom iz različitih medicinskih oblasti. Zato je ova ustanova sačuvala kontinuitet i kvalitet.

Posebno želim istaći brigu dr: Ivana Gazivode, potom načelnika hirurgije dr: Predraga Miloševića, dr: Sretena Rajkovića, dr: Danijele Latković dr: Marije Ivanović čija specijalnost je ultrazvuk, interniste dr: Nataše Jušković kao i hirurga dr:Nebojše Babovića kao i prijatelja dr: Ivana Ivanovića koji me obilazio. Medicinske sestre i medicinski tehničari su posebna priča njihov profesionalan i požrtvovan odnos prema poslu i pacijentima je za svako poštovanje. Ovu plejadu časnih medicinskih sestara čine posebno medicinska sestra Ljiljana Jovićević, Sandra Ojdanić i Nadu Ivanović-Milašević koje su mi kao pacijentu pružile maksimalnu pomoć i njegu i čiji rad je za svako podršku i poštovanje to je nešto što iskreno nikada ne zaboravljate. No pored njih trebam istaći glavnu medicinsku sestru Stanku Kapu, medicinske sestre Bojanu Jovićević, Tanju Pobor kao i časnu sestru Benjaminu. ,,Bolnica Danilo I” predstavlja jednu od najstarih medicinskih ustanova u Crnoj Gori kvalitet, ljubaznost, profesionalizam je nešto što je krasi. Pošto većinu osoblja čine moji sugrađani nije ni čudo što je ova ustanova prepoznata po svom izuzetnom osblju. Pored njih tu su izuzetni medicinski tehničari Duško Đurašković i Ivan Perišić. Čitava ustanova blista higijeneom  kao i brigom servirke Biljane Lagator. Uz članove obezbjeđenja Kaluđerovića, Bakovića, Jablana, Ivaniševića koji su uvjek zbog nemogućnosti posjeta ljubazno izašli u susret i dodali neophodne potrebštine za bilo kog pacijenta.

Zapravo pored doktora, medicinske setre i tehničari jesu i junaci ove moje priče oni koji sa puno posvećenosti rade svoj posao i poštuju svakog pacijenta. Uz ovakvo osoblje i svaki zdravstveni problem se lakše prebrodi. Nakon izlaska iz ove ustanove 14 septenbra imao sam obavezu da u vremenu kada je medicnskim radnicima posao itekako težak i riskantan, zbog Covida često i velikog angažmana istaknem njihovu ukupnu ulogu i značaj jer ovakvi dragulji i čine ustanovu elitnom a ova ustanova to upravo jeste zahvaljujući svima njima koji rade prema visokim etičkim i moralnim standardima ne gledajući na svoje vrijeme uvjek sa posvećenošću i prema poslu i pacijentima. Tradicija ,,stare medicinske škole” na Cetinju traje bez obzira na tranziciju i godine, i predstavlja jednu od najznačajnih medicinskih ustanova u Crnoj Gori koju su sami Cetinjani stvorili najviši vid i stepen poštovanja kroz tradiciju dužu od 100 godina zapravo od 1875 godine od kada postoji. VELIKO HVALA SVIMA NJIMA!!! jer dok ima ovakvog medicinskog osoblja Crna Gora može da bude ponosna na svoje doktore i drugo medicinsko osoblje u vremnu kada svi znamo koje izazove i rizik nosi ova profesija.