Ponovo je navalica na uvođenje Vjeronauke u školske programe. Naizgled spontano, sa Peticijom i potpisima oko 6000 građana. (Peticija o uvođenje vjeronauka u škole još nije stigla u Skupštinu, Izvor: Pobjeda, Autor: Antena M, 20.03.2025) Zapravo, Srpska crkva u Crnoj Gori je u novoj političkoj akiji. Potvrdio je naknadno u Poruci o Vaskrsenju, nakon priče o Hristovim zasadima, mitropolit Srpske ckve Joanikije, nazvan Jaonikije, nastavaljač Amfilohijevoga posrbljivanja Crne Gore, sa političkim zahtjevima: a) da se obnovi Njegoševa kapela, za koju se zna da je krivotvorina, jer nije Njegoševa nego kralja Aleksandra Karađorđevića Palikuće u slavu njegovoga sina, i b) da se u škole uvede Vjeronauka, koja sem u nazivu nije nauka. (Vaskršnja poruka mitropolita Joanikija: Otvorimo duše za sve ljude, bližnje i daljnje, naročito za djecu, siročad i siromašne,18.04.2025.Autor: RTNK) Uprkos odluke skupštinskog Odbora za prosvjvetu, nauku I inovacije da ne podrži  Peticiju.

 Oprečan je spoj nauke i religije/vjere. Može biti samo Vjeropoučenije.

Religija znači

Transcendentno

Nadčulno/Onostrano

Sveto

Nedokučivo

Neistraživo

Istina je data

Vjerovanje

Nauka daje:

Iskustveno

Stvarnosno

Opipljivo

Dokazljivo

Tumači sve kao da Boga nema

Istina se traži

Objektivni metod

U sukobu su crkvena dogma i naučno kritičko mišljenje.

Iz porijekla riječi religija od latinske reči “religare” što znači ponovo svezati, prepovezati ne bi se mogla prepoznati značenja koja dobija u upotrebi. Tako je i sa Vikipedijom, koja je navodi, da bi označila: “Religija je oblik društvene svesti u kome se prirodne i društvene sile prikazuju kao natprirodne, nezavisne od čoveka, prirode i istorije”. Razlika se pravi: Религија подразумева спољашње елементе веровања у Бога - обреде, ритуале, културне обичаје, црквене законе… вера је лични однос са Богом, невидљиви, стални сусрет са Њим. То је пре свега унутрашње осећање, неговано молитвом и искључиво ствар срца и душе - а не логике. Katihizis u grčkom jeziku znači vjerovati. U “хришћанству se користи у значењу поучавања и увођења верних у основне тајне и садржај хришћанске вере. Предмет Катихизиса је објављивање и излагање веровања о Богу, човеку и свету, о односу Бога према човеку и свету као и о односу човека према Богу и свету”. Zapravo, o osnovamaa hrišćanske vjere napisane u obliku pitanja i odgovora. U školama u Jugoslaviji poslije rata još je nakratko bio predmet vrste vjeronauke, Katihizis.

U svakoj svetovnoj/sekularnoj državi crkva je odvojena i samostalna u svojim nadležnostima. Vjeropoučenije prirodno pripada vjerskim ustanovama. Uvođenje Vjeronauke u nastavu remeti osnovnu obrazovno/naučnu svrhu škole. Prosvjetna zajednica Crne Gore prigovara i podsjeća da su država i vjerske zajednice jasno odvojene, kako propisuju Ustav i zakoni.Vjerske zajednice u Crnoj Gori već imaju svoje objekte i resurse za organizovanje vjerske edukacije za one koji to žele. Državne škole su mjesta znanja, kritičkog mišljenja i univerzalnih vrijednosti, a ne religijske indoktrinacije. Iz Zavoda za školstvo prije četiri godine su saopštili da su sasvim zadovoljni načinom na koji je religija uređena u sistemu obrazovanja, pa nije potrebno niti svrsishodno uvođenje Vjeronauke. Đacima je na raspolaganju izborni predmet – Istorija religije, koja može da se odabere u devetom razredu osnovne i prvom ili drugom, te trećem ili četvrtom razredu srednje škole. Uvođenje Vjeronauke u školske programe dovodi do smutnje, razdora među đacima: Ko će da bira? Hođe li učenici sami? Sa kojim predznanjem? Ili roditelji, vjernici ili plaćenici od crkvenih ustanova propagandom i parama koje obilno pristižu kad ustreba?                                   Prizivanje za ugled evropskih država koje imaju Vjeronauku u školama previđa da su one pretežno ili jednovjerne ili jednonacionalne, ili nemaju brojno toliko Srba da nameću svoje modele…