Dušan Ičević
Narod najstariji/Pranarod
U
integralnim koncepcijama nacionalnih programa i pobuda proglašava se da je
određen narod/nacija najstarija, čak i na svijetu, ili da se rasprostire svuda.
U zanosu za starinu i veličinu svoga naroda nastala je nova nauka Serbistica sa tvrdnjom: Srbi narod najstariji.
Srpska nacija
nastajala je i oblikovala na pretežno slovenskome etnosu, sa brojnim primjesama
starinaca, okolnih i novodošlih pripadnika.
Nastoji
se, međutim, da dokaže da Srbi potiču od Soraba, koji postoje još prije Potopa.[1]
Naučno
obrazloženje, bar po titulama koje nose autori, da su Srbi najstariji narod
pokušava da se utemelji na svim zapisima, dokumentima itd. koji podsjećaju ili
liče na srpske nazive.
U
knjizi Srbi ... narod najstariji dr
Olga Luković Pjanović tvrdi da su Srbi odista najstariji narod na svijetu, Pranarod, od kojega potiče većina bar
evropskih naroda, prvi i pravi Arijevci, sa prajezikom, koji je osnova svih
indoevropskih jezika, rasprostrti još u davna vremena na velikim prostorima
Azije, Afrike i Evrope. Za svoje tvrdnje “dokaze” nalazi u zapisima ili
zamislima više autora.[2]
Svjetsko
okruženje Srba svuda daje osnovu narodima, državama, jezicima, kulturama. Sada
se na navedenim svesrpskim korijenima i temeljima nastoji da dokaže preče pravo
Srba na teritorije, etnose, nasljeđa. Nije tačno ropsko značenje imena Srba,
nego su oni: rod, rođaci, sabraća, “rabi božiji”, ratnički narod, ujedinjeni,
koji potiču od nastarijih vremena.[3]
U
dodatku svojoj knjizi Dr Olga Luković Pjanović je “prepisala” sažetak iz obimne
građe Nenada Lj. Đorđevića “O srpskom imenu i o starosti srpskog naroda”, u
kome se nalaze svi osnovni “dokazi” za postavljenu tezu da su Srbi najstariji
narod. Preko šest hiljada godina prije Hrista, Srbi su se preseljavanjem ispod
Himalaja, dokle su dospjeli sa Balkana u osvajanju Istoka, u tri osnovna pravca
i talasa, rasprostrli sve do Atlantika.[4]
Za
moje istraživanje je “bitno” da su Srbi starosjedioci Balkana, najstariji
Sloveni, koji se spominju tek od 6. vijeka po Hristu. Djelovi Srba su “naokolo”
dospjeli do Kine, preko sjeverne Afrike na Pirinejsko poluostrvo, preko
Holandije na Britansko ostrvo ...[5]
Tako
se srpskim krugom zatvara svekoliki i svačiji etnos, bar u Evropi, pogotovu
Slovena, i čini “izlišnim” svako traganje za kakvim autohtonim etničkim
porijeklom.
Naravno,
i nacionalni karakteri proishode iz Pranaroda, makar što se svaki posebni
narod/nacija oblikuju po sopstvenim istorijsko-društvenim uslovima i
okolnostima. Samo da se zna, kako želi nova
serbistica, ko je od koga, otkada i kako!
Ako
je tako, u obrascu istoga mogu vjerovatno postojati samo varijeteteti
nacionalnoga, srpskoga, karaktera ili samo mentalitetske razlike.
Za srpske
integraliste, primjećuje Radivoje Radić, postaje bespredmetno da se uopšte
razgovara o kakvim “novim” nacijama, koje nastaju iz srpskoga etnosa, pošto je
njima zauvijek predodređen svaki nacionalni i državni oblik života. U svojoj
knjizi Srbi pre Adama i drugim
spisima kritički je prosudio pomenute “novotarije”. Naveo je brojne netačnosti
i besmislice. Za moje istraživanje zanimljiv je detalj Etnopsihički profil Srba u kojemu “novoromantičari” kazuju
karakterne osobine Srba. Olga Luković Pjanović poslije osam godina predanoga
rada došla je do epohalnoga otkrića, navodi Radić, “da je Srbinova filozofija
bila od najdavnijih dana: Živi i pusti
druge da živi”. Pita “novoromantičare”,
povodom njihovih iskaza o karakteru Srba, “gde to piše da su pre toliko stotina
godina Srbi bili naivni i bolećivi, slobodoljubivi i privrženi carevini.[6] U posebnoj knjizi Klio se stidi
još je žešći u osudi pseudoistoričara koji su postali dio ovdašnjega folklora,
srodni rijaliti programima,
turbo-folku i vidovnjacima… Pominje i tvrdnju o najstarijemu srpskome kalendaru
u svijetu, koji teče 7524 “srpske” godine (2016). Kada
se izračuna stvaranje svijeta po Bibliji, onda srpski kalendar postoji otada![7]
”Vještinu”
da se sve posrbi Radić nalazi i u slovnome potvrđivanju. Svedeno,
krucijalnu argumentaciju „novoromantičara” za nemerljivu stranu srpskog roda,
svaka reč na bilo kom jeziku koja u sebi ima slova S, R ili B, neizostavno je
vezana za Srbe.[8]
Moglo
bi se podrobnije raspravljati o “naučnome” karakteru mnogih pohvala o
nacionalnome karakteru.
[1] Tako slikar Milić od Mačve
potvrđuje svoje ranije “nalaze” da su Srbi prepotopski narod, koji se
rasprostire svuda po svijetu i seže do - Atlantide. Oni su iz srčike izvorni
narod indoevropskoga stabla, iz vremena Lepenske Panonije, ne samo na Balkanskim
prostorima, nego i u Maloj Aziji (Bitinjani, Liđani, Ljudijani), na Apeniniji
(Etrurci, koji su sebe nazivali Rašanima), sve do Himalaja na istoku i Pirineja
na Atlantiku (Baska). Srbe svi mrze, kaže, zato što su središnji, specijalni
narod. (Milić od Mačve, Srbi su vječni,
jer su mitološka bića, Ogledalo, Podgorica, decembar 1990, str. 17-18)
[2] Tako Jordan u 6. vijeku spominje tri velike
grupacija iz istoga jezgra: Venede, Slovene i Ante (Srbi su Venedi pod kojim
imenom su postojali prije Hrista). Bavarski geograf iz 9. vijeka zapisuje da su
Srbi ne samo brojni i moćni narod, nego i da su iz njih proizašla sva slovenska
plemena. Laonik Halkondil iz 15.vijeka “pouzdano zna” da su “Srbi Tribali narod
najstariji i najveći od (svih) naroda”. “Omiljeni” pisac je J.Šafarik, koji
smatra da nije dokazano da je neki drugi narod osim pra - Srba bio u Indiji.
Prasrpski jezik je pramajka indoevropskih jezika. Ime Srbi starije je od imena
Slovena. Prema Šafariku, kod Plinija, Ptolomeja i Prokopija ime Srba
predstavlja ime svih Slovena Zemlja Srbljana/Srba se protezala od Odre i Elbe,
preko Srednje Evrope do Dunava, i preko Dunava. Sloveni u Evropi su
starosjedeoci, a najstariji Sloveni su Srbi oko Dunava i na Balkanu. Iz
razjedinjenoga Srpstva nastali su Poljaci, Rusi, Česi, Slovaci “zbog ogromnog
prostranstva” koje su nastanjivali Srbi; Hrvati su odrođeno srpsko pleme.
Sarmati i stari Geti su takođe Srbi, Grci i Rimljani su miješali Srbe sa
Skitima i Sarmatima. Tako se sopstvenim i pozajmljenim iskazima, na osnovu
kakvoga bilo traga ili sličnosti u imenu, ili znaka koji bi se mogao povezati
sa srpskim imenom pravi teorija i dokazni “material” o najstarijemu narodu,
koji se rasprostro svuda.
[3] Prof. dr Olga Luković Pjanović, Srbi ... narod najstariji, I i II,
Dosije, Beograd 1990
[4] Prema Đorđeviću, zavisno od vremena kada su se
pokrenuli iz prapostojbine, i pravca u kom su krenuli, susrijetali su,
osvajali, miješali se, pretapali, preimenovali i zasnovali mnoge prastare
narode: tajanstvene Hiksose, Trojance, Etrurce, Venete, Pruse, Ruse (koji su
Rašani), Maloruse, ... Skiti i Sarmati su Srbi (čiji su potomci Donski kozaci),
Bjeloruse, ali i plemena: Jazigi, Roksolani, Veneti, Heruli, Alani i dr. Preci
današnjih Rumuna, pomiješani sa Rimljanima, takođe su Srbi. Svuda kuda su
nastupali, i zastajali, Srbi su osnivali svoje države: Nova Sarbaska u
Mesopotamiji, vladali su oko 200 godina u Egiptu, zaposjeli Krit, Serbanija na
prostoru današnje Rusije, Sirbirija, Sirbija ili Sirbidija (oko 2060. godine
p.n.e.) u centralnoj Aziji, Baltička Srbija ili Bojka od Baltičkoga do Crnoga
Mora, na jugozapadu do Karpatskih planina (“na čijem su se hrbatu naselili
docnije - na žalost - po zlu poznato pleme Hrvati, koji su se od Srba prvi
odvojili”), čiji su ostaci današnja Poljska, Galicija i Bjelorusija, Velika
Srbija južno od Baltičke Srbije, koja je zahvatala današnje češke i njemačke
zemlje, Panonska Srbija ... U 7. vijeku je prema franačkom hroničaru Fredegaru
bila stvorena velika svjetska država Srba ili Venda, koja je obuhvatala istočnu
polovinu Njemačke, Čehoslovačku, Poljsku i najveći dio današnje Austrije i
Mađarske. Ujdurma je, napominje Đorđević, germanske berlinsko - bečke škole o
Slovenima da su oni tek od 6. vijeka naseljavali Balkan.
[5] Srbi ... narod
najstariji, I, isto, str. 301-324
[6] Radivoje Radić, Srbi pre Adama i posle njega,
Stubovi kulture, Beogra 2003, str. 142-143
Autor je ispod naslova
knjige zapisao: Istorija jedne
zloupotrebe, Slovo protiv “novormantičara”.
U knjizi sadrži
poglavlja: Srbi pre Adama, Duhovni preci
“novormantičara”, Neznanje je beskrano, Raščerupana Klio, Olako poigravanje
lingvistikom, Odjeci…
[7] Radivoje Radić, Klio se stidi,
Evoluta, Beograd
2016, str. 5, 73
U knjizi, nakon Prologa drži Čas istorije,
ima Nevolje s rečima, tvrdi Glupost je večna, Tamo gde im nije mesto,
Svi mogu sve…
[8] Svedeno, krucijalnu argumentaciju
„novoromantičara” za nemerljivu stranu srpskog roda, svaka reč na bilo kom
jeziku koja u sebi ima slova S, R ili B, neizostavno je vezana za Srbe.[8]
Primer: Surb, Sjarb, Sjarbin, Sebr, Serbin, Sibir, Sibrin, Serb, Serbin, Srb,
Srbin (D. Jevđević); Sarba, Serbon, Serbi, Sorabi, Sorobi, Sorobati, Sabiri (dr
Deretić); i tako u nedogled. Ako je već i to nedovoljno, onda će su
korisne sve riječi koje imaju slova S i R, na primer: Sordi, Sorabi, Serdi,
Sardi, Sardon, Sarda, Sarmati, Spori, Suri, Saromati itd.U kritičnom trenutku,
iz šešira će izvući novi argument - Rašane, i spremno ustvrditi da je, na
primer, „ime Trakija samo pogrčeno srpsko ime Rasija, kao što su Tračani
pogrčeni Rašani”. I tako sve ukrug. (Ako je već i to nedovoljno, onda su
korisne sve riječi koje imaju slova S i R, na primer: Sordi, Sorabi, Serdi,
Sardi, Sardon, Sarda, Sarmati, Spori, Suri, Saromati itd.
U kritičnom trenutku, iz šešira će izvući novi argument - Rašane, i spremno
ustvrditi da je, na primer, „ime Trakija samo pogrčeno srpsko ime Rasija, kao
što su Tračani pogrčeni Rašani”. I tako sve ukrug. Ako je već i to nedovoljno,
onda će su korisne sve riječi koje imaju slova S i R, na primer: Sordi, Sorabi,
Serdi, Sardi, Sardon, Sarda, Sarmati, Spori, Suri, Saromati itd. U kritičnom
trenutku, iz šešira će izvući novi argument - Rašane, i spremno ustvrditi da
je, na primer, „ime Trakija samo pogrčeno srpsko ime Rasija, kao što su Tračani
pogrčeni Rašani”. I tako sve ukrug. (Srbi pre Adama i posle njega, str. 147-150)
0 Komentara