Podstrek u društveno-političkom povezivanju Rusa i Ukrajinaca, odnosno rusifikaciji Ukrajinaca, davala je pravoslavna vjera, ali je i ona u svakodnevnoj praksi nailazila na vidljive razlike. Ukrajinci su, kroz vjekove trpjeli veliki pritisak "velikog brata", teško se boreći za vlastitu državu, kulturu i identitet. Zato su u aktuelnim događajima u Ukrajini mnogo veći ulozi nego što je ekonomija, cijena gasa ili finansijska pomoć. Po ko zna koji put u istoriji Ukrajina se bori za sebe samu, za pravo da živi slobodno, jer samo takva može doseći vremena kada je bila jedna od najcivilizovanijih i najkulturnijih zemalja evropskog kontinenta.
Ako postoji bilo kakva „korist“ od dešavanja u Ukrajini, ona se, možda, može tražiti u situaciji da članice Evropske unije, a posebno njen vodeći dvojac Njemačka-Francuska, sagledaju, u novoj situaciji na istočnim obodima kontinenta, potrebu revizije i obnove zajedničke vanjske politike, uključujući novi odnos prema balkanskoj praznini na mapi ujedinjene Evrope. Isto bismo mogli kazati za američki odnos prema našem regionu, koji trenutno čeka „parkiran“ na kontroverzno-dubioznoj ideji o tzv. „Otvorenom Balkanu“
Direktor Centra za monitoring (CeMI) Zlatko Vujović smatra da je formiranje oročene manjinske vlade moguće i legitimno ako se obezbijedi potrebna većina, ali da prioritet treba da bude stvaranje uslova za izbore na svim nivoima.
