Škrinja

Zoran Vulević

MOLITVA ZA CRNU GORU

Jun 26, 2022 1 Komentara

(15 riječi)

Pročitah sjajnu kolumnu: Molitva za Aleksandru, akademika dr Gorana Sekulovića (inače autora kapitalno važne knjige za crnogorsku kulturu: Istorja crnogorske filozofije), koja me odmah podstače da se i sam oglasim. U toj kolumni je riječ o Temeljnom ugovoru koji bi trebalo uskoro da bude potpisan između crkve Srbije i države Crne Gore, kao i o odnosu vlasti prema ovom pitanju, ne samo aktuelne nego i predhodnih, od referenduma naovamo. I ništa se, u tom smislu, pozitivno u pomenutoj kolumni nije moglo pročitati. S punim pravom i argumentovano.

Ovaj tekst uvaženog akademika Sekulovića, kao da je dijelom potvrdio davno uvjerenje i ubjeđenje moje malenkosti, više puta javno saopštavano. Da Crna Gora od kada je priznata na Berlinskom kongresu 1878. godine nikada nije imala vlast koja bi istinski, bez kalkulacija branila isključivo njene interese. Sem, možda, tih prvih godina nakon tog priznanja. Jedan od ubjedljivih dokaza ovakve tvrdnje možemo naći i u memoarima crnogorskog ministra vanjskih poslova, vojvode Gavra Vukovića koji je povremeno morao opominjati knjaza Nikolu da ne smije vjerovati srpskim političarima zbog njihovog podmuklog odnosa prema Crnoj Gori. Kao posljedica svih tih tradicionalnih propusta vlasti, naravno i komunističke, je ono što danas imamo. Udarna snaga s ciljem okupacije Crne Gore je već više od vijeka crkva države Srbije. Koja neprestano, nemilosrdno i u kontinuitetu radi na posrbljavanju pravoslavnog stanovništva u Crnoj Gori, pri tome ne birajući sredstva da to ostvari. I mora se priznati, u tome je imala dosta uspjeha. Poslednji, završni čin na tom zločinačkom, klerofašističkom putu je potpisivanje Temeljnog ugovora između crkve Srbije i države Crne Gore. Ko god prihvati i potpiše taj ugovor onako kako trenutno izgleda je veliki neprijatelj i izdajnik Crne Gore. Takođe, svi oni koji o tome odlučuju, a energično se ne suprostave ili to učine reda radi, takođe su njeni neprijatelji i osvjedočeni izdajnici. Ponašanje aktuelne vlasti kao da nema Crnogoraca, a onda ni njihove crkve je nezabilježen diskriminatorski odnos prema većinskom dijelu građana jedne države u novijoj evropskoj istoriji. Znate ono, potamo se Crnogorci, mi treba da zasjednemo. Znači, velikosrpski dođoši koje smo ljudski i čojski uhljebili kada su se kod nas sklonili od rata koji su upravo njihovi pajtaši izazvali, i domaći izrodi imaju prednost. Kao da su se njihovi očevi, đedovi i preci vjekovima borili za Crnu Goru i bili vjernici tradicionalne, autokefalne Crnogorske pravoslavne crkve. Ako je i bilo takvih među njihovim precima, onda je njihova bruka i sramota tim veća.

Poslednji sam koji bi prizivao nemire i, daleko bilo, sukobe u Crnoj Gori, ali i jedan od onih mnogobrojnih koji se nikada ne bi pomirili s tim da žive u posrbljenoj, najstarijoj državi na Balkanu. Zbog ukupne situacije koja je očigledno sve zapaljivija, apelujem na sve političare da se urazume i svim svojim kapacitetom se nedvosmisleno i odlučno okrenu isključivo interesima države koju predstavljaju. Takođe i njihove jedine domovine. Bez dileme je to pravi i jedini put i garant mira i stabilnosti u Crnoj Gori. Sve drugo izazivaće dalje podjele i podizati tenzije među njenim građanima. Zar se traži mnogo od onih koji danas vode Crnu Goru? Samo i jedino to da ne budu izdajnici!