KRALJ NIKOLA O PODGORIČKOJ SKUPŠTINI: ”Aneksiju moje države izglasalo ruglo od parlamenta kojeg su nazvali Velika skupština”
"Nema sumnje da ste čuli ovo moje svjedočanstvo i ANEKSIJU moje države od strane Srbije. Pa, to je bilo izglasano od rugla od parlamenta kojeg su nazvali Velika skupština – naziv, koji ne postoji u našem Ustavu. I da nije bilo izglasano ni od koga, bilo bi izglasano od grupa i razbojnika koji su radili u korist Srbije"
Ministarstvo vanjskih poslova
Crne Gore proglasilo je prije nekoliko dana ambasadora Republike Srbije u Crnoj
Gori, Vladimira Božovića za personu non gratu i zatražilo da
napusti Crnu Goru, zbog skandalozne izjave u kojoj je nelegalnu i nelegitimnu
Podgoričku skupštinu 1918. nazvao “oslobođenjem” i “slobodnom voljom”
crnogorskog naroda. Državni vrh Srbije saopštio je da je saglasan sa
Božovićevom izjavom ističući da u njoj “nema ništa sporno”.
Funkcioneri domaćih
svetosavskih, velikosrpskih stranaka i simpatizeri Srpske crkve takođe su
poručili da je “protjerivanje Božovića skandal” i da u njegovoj izjavi nema
ništa sporno jer je “Crna Gora 1918. navodno oslobođena”. Pojedini su otišli
toliko daleko u izjavama da su kazali da je ujedinjenje sa Srbijom bio “san
petrovićevske Crne Gore”.
Zbog objektivnog
informisanja javnosti, portal Aktuelno objavljuje razgovor koji je novinar
Herbert Vivian obavio sa kraljem Nikolom u Parizu, a kojeg je 27. januara 1919.
godine publikovao i londonski list “The Daily Chronicle”:
“Primio sam malo vijesti iz
moje zemlje jer, kako je srpska OKUPACIONA vojska, postavila kordon, nijednoj
osobi niti pismu nije dozvoljeno da prođe. Jedini izvještaji su prokrijumčareni
od strane mojih prijatelja na rizik njihovih života. Izgleda da postoji istinska
vladavina terora. Muškarci, žene, djeca su pogubljeni bez suđenja. Bombe su
bačene na kuće mojih pristalica. Novac se troši kao voda da privoli moju djecu
da se odreknu njihove zakletve.
Nema sumnje da ste čuli ovo
moje svjedočanstvo i ANEKSIJU moje države od strane Srbije. Pa, to je
bilo izglasano od rugla od parlamenta kojeg su nazvali Velika skupština –
naziv, koji ne postoji u našem Ustavu. I da nije bilo izglasano ni od koga,
bilo bi izglasano od grupa i razbojnika koji su radili u korist Srbije.
Trenutno je nemoguće sazvati
regularni Parlament zato što je većini naših vojnika zabranjeno da se vrate iz
mađarskih logora. Ali kada se vrate, ubijeđen sam u uspijeh. Oni ne žele da se
odreknu svojih zakona i nezavisnosti, koje su čuvali tokom šest vjekova od
svakog uljeza. Konfederacija sa ostalim Južnim Slovenima, po svaku cijenu, ali
kao slobodni narod, ne kao dio druge države.
Gospodin Pašić, srpski
državnik, spletkario je jedanaest godina da aneksira Crnu Goru, ali nije blizu
svom cilju, zato što odbijam da povjerujem da bi saveznici odustali od principa
samoopredjeljenja za koje su se borili ili da bi dozvolili da jedna od
najmanjih nacija bude žrtvovana zbog ambicija susjeda.
Ono na šta se žalim jeste
nezahvalnost. Borio sam se tri rata za tu istu Srbiju. Odbranio sam je od jedne
nesreće i omugućio da povrati Beograd. Uzimao sam hljeb iz usta moje djece da
zadovoljim njene potrebe. Sjetite se da sam ja bio prvi koji je pritrčao da je
spasi nakon austrijskog ultimatuma, iako me nijedan ugovor ne obavezuje na to i
mada se nije znalo hoće li velike sile intervenisati.
I šta je moja nagrada? Ova
bratoubilačka INVAZIJA na slobodu mog naroda.”
(Objavljeno u
američkom listu “New York Times”, u broju od 29. januara 1919. Razgovor kojeg
je novinar Herbert Vivian obavio sa kraljem Nikolom u Parizu, a kojeg je 27.
januara iste godine publikovao i londonski list “The Daily Chronicle”)
0 Komentara