Da je vječna: Borba za modernu Crnu Goru tek predstoji!
“Srbija, Srbija”, “Oj Kosovo, Kosovo”, “Ne damo
svetinje” i mnoštvo sličnih nacionalističkih klerofašističkih parola iz širokog
repertoara svetosavsko-litijaške riznice, odzvanjalo je do ranih jutarnjih sati
ulicama većine crnogorskih gradova, nakon što je juče prosrpska opozicija
proglasila izbornu pobjedu.
Rezultati juče održanih parlamentarnih izbora u Crnoj
Gori sa političke tačke gledišta ne moraju da znače mnogo jer nijedna stranka
nema jasnu i neupitnu većinu, a kalukalcije i pregovori tek predstoje.
Očekivano je da svaka vlast bude nekad smijenjena i da
u demokratskom izbornom procesu dođe do osvježenja, ali nad crnogorskim
društvom nadvila se jedna mnogo tragičnija okolnost od puke promjene odnosa
političkih snaga.
Čini se da se juče desilo potajno očekivano
otrježnjenje – koncept građanske i moderne Crne Gore udario je u zid
retrogradnog svetosavlja. Pokazalo se nažalost da veliki dio ljudi koji žive na
ovim prostorima, kako god se nacionalno izjašnjavali, još uvijek žive opijeni
svetosavljem, epskom guslarskom mitomanijom, uz neizostavni strah od boga i
pravoslavnih svetaca koje srpski popovi vješto koriste u parapolitičkim
manipulacijama.
Takođe se pokazalo da je inat razočaranih suverenističkih birača i mržnja
prema DPS-u iz ličnih i prizemnih razloga nadjačala salonski patriotizam koji
mnogima služi samo u sebične oportune svrhe i može da bude odbačen kad se
pojavi adekvatan supstitut.
I ovoga puta kao u nebrojeno slučajeva najgore se
osjećaju oni kojima je iskreno stalo do građanske Crne Gore. Na njih je u
krajnjem iskaljena sva zaparložena frustracija masa opijenih svetosavljem i
mržnjom prema onima koji simbolizuju tekovine 2006. godine.
Jasno je da je ovo poraz društva, ili barem onog
dijela koji želi da konačno pobjegne od klerikalnog stiska
velikosrpsko-četničkog levijatana. Takođe je očigledno da mnogima u Crnoj Gori
ne smeta da ih nazivaju “Montenegrinima”, “Milogorcima”, “petrol –
Crnogorcima”. Mnogima ne smeta atmosfera u kojoj je sramota istaknuti zastavu sopstvene
države, u kojoj agresivni velikosrpski nacionalizam, pod plaštom ugroženosti,
vrši teror nad onima koji se usude da se deklarišu kao Crnogorci.
Treba da bude jasno da se građanska Crna Gora na ovim
izborima nije borila protiv nebrojeno puta prežvakanih i istrošenih opozicionih
politačara, već protiv mamona svetosavlja predvođenog Srpskom crkvom,
potpomognutom nezapamćenom prljavom kampanjom političkih, finansijskih i
bezbjednosno-propagandnih centara iz regiona.
Popovi SPC i regionalni propagandni centri uradili su
sve da jučerašnje izbore predstave kao bobu za “dušu naroda” i spas od
“satanista i izrođenog kriminogenog režima”, a Crna Gora je samo kolateralna
šteta. Uzaludno je bilo govoriti o finansijskim malverzacijama crkve,
kriminalnim radnjama, pedofiliji, političkim i hegemonističkim aspiracijama
kleriklanih lidera… Iskonski i primitivni strah od kazne nemilosrdnog boga svetosavlja koji kune i
prijeti, žestoko je potcijenjen.
Taj strah opet je odjeknuo, a od njegovog praska
razbježale su se ogoljene salonske patriote, pseudointelektualci i javne
ličnosti koje su sve vrijeme ćutali i čekali ko će da pobijedi da bi se vješto
priklonili pobjedničkoj strani…u maniru okorelih biblijskih fariseja i
licemjera.
Ono što boli nije poraz političke ideologije koja je u
ovom trenutku manje bitna. Najviše boli i opominje surovo otrježnjenje pred
činjenicom da ogroman broj ljudi koji živi na ovim prostorima ne doživljava
Crnu Goru kao svoju državu, stidi se svoje zastave i pod pritiskom agresivnog
svetosavlja i jeftine demagogije spremna je da se odrekne svoje slavne istorije
i tradicije.
Moderni, građanski, zapadni model društva za sada je
na čekanju, i moramo se pomiriti sa činjenicom da je mnogima bliža ruska čizma
i svetosavski jaram od koncepta slobodne i moderne evropske države.
Ostaje nada da taj koncept opet uskoro može da zaživi
i da je ovo samo početak izgradnje nekog modernog crnogorskog društva za buduće
generacije, koje neće iznevjeriti državu zbog ličnog nezadovoljstva, sebičnih
interesa, kalkulacija i straha. Generacije koje neće biti podložne uticaju
povampirenih popova, koji su blagosiljali tenkove, ratne zločince,
“poravnavali” džamije i sa mitraljezima kaljali Hristovo ime po regionalnim
ratištima.
Balša Knežević
0 Komentara