Srpskom autokrati Aleksandru Vučiću gori pod nogama, vlast mu nepovratno izmiče, a sva prljavština njegove višegodišnje krminogene vladavine inspirisane velikosrpskom patologijom, polako izlazi na vidjelo pod pritiskom masovnih studentskih protesta koji ne popuštaju.

Vučića u Srbiji podržava još samo neznatan broj građana koji su i dalje indoktrinirani godinama teške tabloidne lobotomije. Na mitinge podrške posrnulom srpskom autokrati dolazi se isključivo za novac, autobusima uz neizostavne sendviče. Čak i na taj način prikupljena podrška je veoma tanka, skupovi traju jedva sat, a okupljeni se brzo razilaze noseći sendviče i apanaže od nekih 20-30 eura (oko 3.000 dinara).

Među malobrojnim podržavaocima lika i djela poljuljanog srpskog autokrate istakli su se kao nepopravljivi podanici, profesionalni Srbi iz Crne Gore, koji svojim ponašanjem produbljuju dno poltronizma i poslušništva.

Nemamo dostojanstva, ali imamo sendviče

Na proslavi dana državnosti Srbije koja je održana prošle subote u Orašcu, okupili su se profesionalni pripadnici Srba iz Crne Gore, koji su po ko zna koji put savili kičmu pred beogradskim režimom i pokazali da nemaju ni trunku dostojanstva.

Delegaciju domaćih profesionalnih Srba predvodio je lider Demokratske narodne partije (DNP) Milan Knežević Pipun, koji je prije par mjeseci avanzovao u prvog poltrona Aleksandra Vučića. Tu su, kako smo već pisali, bili i šef poslaničkog kluba Nove srpske demokratije Dejan Đurović, potpredsjednik stranke i predsjednik Opštine Nikšić Marko Kovačević Šubara, poslanik Velimir Đoković, predsjednik Opštine Pljevlja Dario Vraneš, zatim lider Socijalističke narodne partije (SNP) Vladimir Joković, kao i potpredsjednik vlade Crne Gore Milun Zogović.

Prvi Vučićev poltron iz Mojanovića istakao se i nastupom na mitingu u Sremskoj Mitrovici organizovanom od strane srpskog autokrate Vučića, koji je za tu priliku pravio skromne sendviče sa majonezom i parizerom.

Iako smo u par satiričnih tekstova opisali sendvičarsku epizodu crnogorskih podanika beogradskog autokrate, njihovo ponašanje nije bilo nimalo smiješno.

Nažalost, epizode iz Orašca i Sremske Mitrovice predstavljaju samo kontinuitet podaničke patologije, koje će se stidjeti Crna Gora, ali i neka druga, nova i pristojnija Srbija, ako do nje ikada dođe.

Krajem januara malo poznati Institut za političko umrežavanje pokrenuo je „peticiju podrške pravu na život srpskom autokrati“ Aleksandru Vučiću. Među potpisnicima ove apsurdne peticije našli su se i Milan Knežević i neočetnički provokator Marko Kovačević - Šubara.

Dvije Vučićeve uzdanice iz Crne Gore, našle su se u probranom društvu Vučićevih „lojalista“ i zastupnika velikosrpske genocidne politike. Među potpisnicima peticije bili su i prvi operativac BIA-e koji je bio i odstranjen iz službe, ali je kao glavni ruski čovjek za zapadni Balkan morao da bude vraćen, Marko Parezanović, ikona paravojne formacije „Knindže“ Dragan Vasiljković poznatiji kao Kapetan Dragan, kao i predsjednik Srpske desnice, jedan od najsimpatičnijih ikona velikosrBstva - Miša Vacić.

Srbija koju profesionalni Srbi iz Crne Gore vole

Upravo ovakvi likovi reprezentuju Srbiju i ideale srBstva za koje se zalažu Mandić, Knežević, Kovačević i družina.

Studenti i omladina u Srbiji već mjesecima blokadama obrazovnih institucija i ulica pokušavaju da primoraju autokratsko-kriminalni režim Aleksandra Vučića na odgovornost, nakon što je 1. novembra u Novom Sadu stradalo 15 osoba u padu nadstrešnice na Željezničkoj stanici.

Iako je ostao bez podrške sopstvenog naroda, Vućića i njegov režim i dalje podržavaju Milan Knežević, profesionalni Srbi, ali i cjelokupna crnogorska trenutna vlast. Mada se prvi profesionalni Srbin Crne Gore Andrija Mandić distancirao od direktne podrške Vučiću, pa na mitinge, emisije i skupove podrške u Srbiju šalje svoje poslušnike predvođene Kneževićem i Kovačevićem.

Knežević i Kovačević odavno ne kriju da srčano podržavaju režim u Beogradu. Još su svježe uspomene na Kneževićeva ponižavajuća gostovanja na tabloidnim televizijama u Beogradu uz Aleksandra Vučića i prvu starletu Srbije Jelenu Karleušu. Kovačević je poznat po krajnje snishodljivom odnosu prema Vučiću, ali i po tome što je išao na raport Milici Zavetnici, u Skupštinu Srbije sa ostalim lizačima beogradskih otirača na čelu crnogorskih opština.

Profesionalni Srbi iz Crne Gore ovakvim postupanjem, osim što su duboko obrukali Crnu Goru, poslali su poruku da su protiv srpske mladosti i svega što je prosperitetno u Srbiji.

Nažalost, kada uzmemo u obzir ko čini alternativu Aleksandru Vučiću, ali i koliko su strukture oko SPC, SANU i bezbjednosnih službi koje vladaju Srbijom ogrezle u veliksrpskom nacionalizmu, kulturnoj dekadenciji i nemoralu, ne treba očekivati nikakvu radikalnu promjenu nakon skorog pada Vučića.

Stoga će za Mandića, Kneževića, Kovačevića i ekipu, po svemu sudeći, biti mjesta u nekoj novoj nakaradnoj Srbiji koja se po automatizmu autodestrukcije, nameće i nakon pada Vučića.