Biti izdajnik svoje domovine i time se ponositi, e toga, mislim, nema niđe na svijetu bijelome. To je ne samo neviđeni karakterni sunovrat, već i veoma ozbiljan psihološki problem. Zato bi se, psihijatrija ili liječenje duše, „kao medicinska struka koja se bavi nastankom razvojem, manifestacijama bolesti čovjekove ličnosti“, morala ozbiljno pozabaviti tim fenomenom. Kao novotkrivenom anomalijom u čovjekovoj psihi kojoj treba dati ime i tako doprinijeti unapređenju ove struke i nauke.

A ime bi joj moglo biti : „Crnagorofobija!“

Neko se plaši zatvorenog prostora (klaustrofobija) neko otvorenog (agorafobija), ima onih koji ne podnose kupanje (ablutofobija), kao i onih koje je strah od nevremena (brontofobija), ili onih koje je strah od ludila (dementofobija) i td i td. U analizi i stručnom i naučnom razmatranju fenomena o kome je ovđe riječ, možda bi se moglo poći upravo od dementofobije ili straha od ludila, kao početne faze u traženju razloga koji su doveli do pojave „crnagorofobije.“

Ova fobija prosto hara prostorom Crne Gore. Žestoko je krenula da se razvija i širi nakon dolaska na vlast tzv. „spasilaca.“ I to tempom koji zabrinjava. Nije ni malo lako u današnjoj Crnoj Gori onima koji se osjećaju i izjašnjavaju kao Crnogorci. Oni su u sve većoj opasnosti od onih koje muči „crnagorofobija.“ Jer zamislite što bi se moglo dogoditi u nastupu panike, kao krajnjeg stadijuma kod svih fobičara pa, dakle, i kod “crnagorofobičara“, pri susretu s onima koji su „krivci“ za nastanak njihovog problema.

Zato je krajnje vrijeme, dragi moji, da stvari ozbiljno preuzmu u ruke, ne više političari, već medicinari, pshijatri, psiholozi i ljudi iz njima bliskih struka!

Jer tolika odioznost prema sopstvenoj državi, uz neshvatljivo favorizovanje tuđe, je neobjašnjiva racionalnim razlozima i zdravorazumskim rasuđivanjem. Trpjeti svakojake uvrede, poniženja, moralne pridike od nemoralnih, grube naredbe, diktate i ko zna što sve još, koje dolaze iz centra države  koja želi nestanak ove naše i svega što makar ovlaš miriše na crnogorsko, ne može biti zdravo niti normalno! Pri tome svjesno ili ne, zanemarivati istinitu, istorijski, po sto puta dokazanu činjenicu, da na sve „crnagorofobičare“, upravo oni, notorni uzurpatori mira na Zapadnom Balkanu,  gledaju kao na balege u ljudskom obliku i zadnju ološ koju na kraju odbače kao potrošenu robu, uz prezrenje upravo zbog izdajstva sopstvene države. Što je onda u pitanju, molim vas lijepo, ako ne akutni, teški psihološki problem koji je umnogome uznapredovao i uzeo maha. Zato krenimo, ne časeći ni časa, s ozbiljnim medicinskim tretmanom za spas ove države i samih tih ljudi koje muči ova unikatna fobija.

Bolest je svačija, ne treba se suzdržavati, liječenje „crnagorofobičara“ je najpreča oobaveza! Od toga nam, svima nama, i našoj slobodarskoj državi, samo može biti bolje!