Politika

Istorijski podaci i fotografije pokazuju da veličanje kvislinga od sadašnjeg klera SPC u Crnoj Gori nije slučajno

Četnička i ljotićevska ideologija duboko su ukorijenjene u djelovanje Crkve Srbije

Avg 15, 2023 2 Komentara

(15 riječi)

Na fotografiji iz 1945. godine vide se tadašnji patrijarh srpski Gavrilo Dožić, koji je rođen u Crnoj Gori, srpski kvisling i fašista Dimitrije Ljotić i četnički general Miodrag Damjanović, inače bivši šef kabineta marionetske vlade Milana Nedića kako obilaze počasnu četu ljotićevaca tzv. Zbor 1945. godine u Sloveniji. U tom periodu, nakon što je postalo jasno da Njemačka gubi rat od saveznika, kvislinške formacije koje su sarađivale sa Vermahtom su se nastojale dokopati Austrije, a potom našle utočište u južnoameričkim državama

Četnička i ljotićevska ideologija duboko su ukorijenjene u djelovanje Crkve Srbije i njeni korijeni idu još od Drugog svjetskog rata, pa nije slučajno što njeni prvosveštenici decenijama veličaju prvake te retrogradne i poražene ideologije, pokazuju relevantni istorijski podaci i fotografije koje objavljuje Pobjeda.

Episkop Crkve Srbije Metodije, koji je na čelu Episkopije nikšićko- budimljanske, godinama drži parastose u Gornjem Zaostru za vođe četnika Dražu Mihailovića i Pavla Đurišića koji su odgovorni za masovne pokolje civilnog stanovništva, mahom Muslimana.

Metodije je, tokom parastosa u Gornjem Zaostru, otišao i korak dalje u istorijskom revizinizmu, koji već uveliko praktikuje zvanična Srbija - oštro je napao partizanski pokret tvrdeći da stoje iza velikih zločina uključujući i za istoriju nepoznate navodne zločine prema Italijanima, koji su bili okupatorska vojska u Crnoj Gori.

Afirmativni stavovi Ostojića, a nešto ranije i mitropolita Joanikija i paroha Gojka Perovića, naslanjaju se na decenijsku političku misiju mitropolita

Amfilohija Radovića, što govori da je ideologija četničkog kvislinškog pokreta dominantna i u kleru Srpske pravoslavne crkve u Crnoj Gori.

Dokazi za to su beatifikacije pojedinih četničkih zlikovaca iz Drugog svjetskog rata.

ULOGA AMFILOHIJA

Veličanje te ideologije od strane SPC u Crnoj Gori uspostavio je upravo Amfilohije Radović, jer je presudno uticao da se Milorad Vukojičić zvani pop Maca proglasi za sveca Srpske pravoslavne crkve.

Vukojičić je bio ratni zločinac koji je optužen, osuđen i pogubljen kao vođa četničke „crne trojke“ u Drugom svjetskom ratu, zbog ubistva brojnih civila za vrijeme rata. Proglašen je za sveca Srpske pravoslavne crkve 2005. godine.

Zemaljska komisija Crne Gore za utvrđivanje zločina okupatora i njihovih pomagača utvrdila je 15. februara 1946. godine na Cetinju da je Milorad Vukojičić, zvani Maca, učestvovao u ubistvu desetoro svojih zemljaka. Dokument o tome, broj 1487, čuva se u Državnom arhivu Crne Gore.

Na suđenju je utvrđeno da je Vukojičić kriv za smrt Dika Stamenića, zemljoradnika, Ljuba Stamenića, automehaničara, Jule Stamenić, domaćice, Ljubice Stojkanović, studenta, Zore Karamatijević, domaćice, Mileve Žugić, domaćice, Savke Matović, domaćice, Milice Janketić, radnice Pošte, Miladina Božovića, penzionera, Božane Mišović, domaćice i Živka Kontića, penzionera... Uz Vukojičića je istovremeno za sveca proglašen i Slobodan Šiljak, koji je takođe po mnogim kredibilnim svjedočenjima učestvovao u ratnim zločinima.

I šiljak ima pozamašnu istoriju zločina. Svojevremeno su, 2005. godine, Milosava, Vidosava i Mitra - ćerke Ratka Cerovića kojeg je Šiljak odveo u smrt - pisali čak i Sinodu Srpske pravoslavne crkve, kada su ga sveštenici Crkve Srbije, na čelu sa mitroplitom Amfilohijem proglasile za sveca.

- Ako Vi proglašavate za sveca čovjeka koji je za sobom ostavio krvavi trag i imao krvave ruke, mislimo da time degradirate kult sveca i crkve. Smatramo ne samo mi, već i mnogi slobodoljubivi ljudi, da Srpskoj pravoslavnoj crkvi ne čini čast, već samo štetu, da dokazane i na djelu potvrđene kvislinge proglašava za ,,sveštenomučenike“ - istakle su tri kćerke ubijenog Ratka Cerovića u pismu Sinodu.

Uzalud priča o istini: istorijski podaci i fotografije svjedoče da korijeni bliskosti SPC sa poraženim ideologijama dosežu čak do Drugog svjetskog rata.

FOTOGRAFIJA

Pobjeda je došla u posjed fotografije iz 1945. godine na kojoj se vidi tadašnji patrijarh srpski Gavrilo Dožić, koji je rođen u Crnoj Gori, srpski kvisling i fašista Dimitrije Ljotić i četnički general Miodrag Damjanović, inače bivši šef kabineta marionetske vlade Milana Nedića, kako obilaze počasnu četu ljotićevaca tzv. Zbor 1945. godine u Sloveniji.

U tom periodu nakon što je postalo jasno da Njemačka gubi rat od saveznika, kvislinške formacije koje su sarađivale sa Vermahtom su se nastojale dokopati Austrije, a potom našle utočište u južnoameričkim državama.

Srpski političar Dimitrije Ljotić je rodonačelnik fašističkog pokreta u Srbiji, pa čak i srpski istoriografi, skloni tvrdnjama o navodnom antifašističkom karakteru četničkog pokreta, ga nazivaju izdajnikom i prvim saradnikom Vermahta u Srbiji.

Srpski dobrovoljački korpus ili Zbor koji je formirao Ljotić je bila vojna formacija koja je tokom Drugog svjetskog rata u okupiranoj Srbiji pod komandom Vermahta vodila borbe protiv partizana. Najveći zločin, prema srpskim istoričarima, koji su počinili ljotićevci je njihovo učešće u masakru u Kragujevcu, 21. oktobra 1941. godine, kada je ubijeno 3.000 građana - mahom đaka.

- Uz hapšenje Jevreja, ljotićevci su sa Nemcima 1941. u Kragujevcu učestvovali i u hapšenju civila i đaka koji će kasnije biti streljani - pisao je srpski istoričar Dejan Ristić za beogradsku Politiku 2017. godine.

Još tokom juna 1941. godine, Ljotić i četnički vođa Draža Mihailović su uspostavili vezu povodom međusobne saradnje.

Nakon pada Komesarske uprave utemeljena je kvislinška vlada na čelu sa Milanom Nedićem, kojeg je na to mjesto predložio upravo Ljotić. I u ovu vladu su ušla dva člana Zbora.

Nedić i Ljotić pomogli su crnogorskom četničkom vođi Pavlu Durišiću pri stvaranju Crnogorskog dobrovoljačkog korpusa, po ugledu na Srpski dobrovoljački korpus, ali - za borbu protiv partizana. U proljeće 1944. poslat je za neko vrijeme u Sandžak jedan bataljon Srpskog dobrovoljačkog korpusa da pomogne Durišiću. Jedinice Crnogorskog dobrovoljačkog korpusa su prvi put upotrijebljene protiv partizana u Sandžaku, a kasnije po cijeloj Crnoj Gori.

Ljotić nije dočekao kraj rata, poginuo je 1945. u saobraćajnoj nesreći u Sloveniji.

Govor na njegovoj sahrani održao je episkop Nikolaj Velimirović, ideolog SPC i jedan od utemeljivača svetosavlja kao nove doktrine Crkve Srbije.

- Dimitrije Ljotić bio je državnik, učitelj i hrišćanin. On nije bio samo državnik, on je bio hrišćanski državnik. Za posljednjih sto pedeset godina, mi smo imali velikih političara, velikih ljudi kao što su Garašanin, Jovan Ristić i Nikola Pašić, ali to su ljudi bili veliki za svoje vrijeme, i u granicama Srbije dok je Dimitrije Ljotić zašao u velike krugove svjetske politike - besjedio je na sahrani Ljotića episkop Nikolaj Velimirović.

POP ĐUJIĆ I USTAŠE

Pop Momčilo Đujić, četnički vojvoda sa fotografije koju objavljuje Pobjeda, takođe ima istoriju saradnje sa okupatorima: nije sarađivao samo sa Italijanima, već i sa ustašama.

U knjizi „Dokumenti o saradnji četnika sa Osovinom“ istoričar dr Branko Latas piše:

- Momčilo Đujić je vrlo rano uspostavio veze sa predstavnicima ustaške države. Sagovornik sa ustaške strane i organizator susreta sa Đujićem bio je veliki župan u Kninu David Sinčić. On je Đujiću dodijelio veću sumu novca, pomoć u hrani i drugim ratnim potrebama. Đujić je, proširujući saradnju sa ustašama, u prvom redu u zajedničkim borbenim akcijama sa njima, stekao veliko povjerenje i kod najviših vlasti NDH. Poglavnik Ante Pavelić nije imao nikakve rezerve niti bojazni od ,,osvetničkog“ ispada četnika prema formacijama i vlastima NDH. Zato je 21. decembra 1944. naredio da se izađe u susret Đujiću sa njegovih 6.000 četnika kako bi se povukli ispod udara snaga NOVJ i izvukli se u Istru i Slovenačko primorje - pisao je Latas.

Saradnja četnika sa ustašama nije bila neuobičajena pojava, već redovna praksa, samo današnji predstavnicui te ideologije ne vole da pričaju o tome jer im se ne uklapa u revizionistički narativ.

- Zajedno su učestvovali u Bici na Neretvi protiv partizana i u mnogim drugim akcijama, kao slugeranje okupatora, a četnici Uroša Drenovića su, čak i po tvrdnjama Milorada Dodika, srpski narod koji je sarađivao sa partizanima prosljeđivali u logore Jasenovac i Jastrebarsko.

- Nakon kapitulacije Italije, Đujić je postao sluga nemačkog okupatora, što je i logično ako se setimo njegove misli: ,,Srpski narod, kao i Adolf Hitler, glavnog protivnika vidi u komunizmu“. Njegovi četnici dali su veliki doprinos u borbi oko Knina krajem 1944. godine. Trudili su se da grad i dalje ostane pod okupacijom, ali su partizani ipak uspeli da ga oslobode. U izveštaju Dinarske četničke divizije komandi štaba 15. korpusa Vermahta od 1. decembra 1944. godine stoji: ,,Četnička komanda sa svim svojim oružanim snagama od meseca septembra prošle godine radi i sarađuje sa nemačkom vojskom u ovim krajevima iskreno i lojalno. Ovo su nam nalagali naši zajednički interesi u borbi protivu zajedničkog neprijatelja. Ova se saradnja produžila sve do danas. (…) Sa strane gospodina đenerala komandanta Korpusa je izražena želja da ne treba da se rastavljamo nego da do kraja zajednički podijelimo sudbinu pa šta nam bude. Sa naše strane, po principu solidarnosti i bratstva po oružju je to prihvaćeno pod jednim drugim uslovom i načelom u čemu smo se jednodušno saglasili – pisao je Latas.

Četnički vojvoda Đujić je osuđen za ratne zločine 1947. od strane FNRJ, ali SAD, gdje je živio, nikad nijesu izručile. U Čikagu je osnovao jaku četničku emigraciju koja je pravila probleme bivšoj SFRJ uključujući i nekoliko pokušaja atentata na Josipa Broza Tita.

Patrijarh Gavrilo Dožić se i pored svoje, u najmanju ruku, kontroverzne uloge u ratu vratio u Beograd i ostao na čelu SPC do 1950. godine.

Tokom rata jedno vrijeme je i proveo u nacističkom logoru Dahau zajedno sa Velimirovićem, odakle su oslobođeni, prema nekim izvorima, na insistiranje upravo Ljotića i Đujića. Srpski istoričari priznaju da nemaju mnogo podataka o tom događaju niti kako su dvojica poglavara oslobođeni.  IZVOR: POBJEDA