13. JUL SIMBOL PATRITOZMA I BORBE ZA GRAĐANSKU CRNU GORU
Piše: Božidar Prorčić, književnik i publicista
Crna
Gora kao suverena i međunarodno priznata država prolazi kroz novu društvenu i
političku fazu (krizu) koja je sve više udaljuje od puta ka EU. Trinaesti jul,
Dan državnosti Crne Gore, je u periodu SFR Jugoslavije imao poseban značaj, kao
Dan crnogorskog ustanka protiv fašizma 1941. Istog datuma 1878. Crna Gora je na
Berlinskom kongresu međunarodno priznata kao država. Berlinski kongres, koji je trajao od 13. juna do
13. jula, sazvan je na inicijativu Austrije, uz iznuđeni pristanak Rusije i
saglasnost Velike Britanije, Francuske, Italije, Njemačke i Turske, radi
revizije Sanstefanskog ugovora. Premda je i Sanstefanskim mirom, zakjučenim u
martu iste godine, Crna Gora tretirana kao samostalna država čija je teritorija
trebalo da se uveća znatnije nego što je to određeno Berlinskim ugovorom, na
Kongresu je definitivno međunarodno potvrđen njen državni suverenitet,
zahvaljujući dugoj oružanoj i političkoj borbi crnogorskog naroda za očuvanje
nezavisnosti i slobode. 13.jul 1941. godine bio je uvod u Narodno-oslobodilačku
borbu, u kojoj je važnim političkim odlukama, počela obnova državnosti Crne
Gore, nasilno ukinute 1918. godine pored toga detronizacija Petrovića i progon
Crnogoraca od strane srpskih okupacionih trupa poznat kao krvavi ,,bijeli teror
.”
13.jula 1941. godine nije samo važan
za Crnu Goru on je itekako važan za istoriju Evrope XX vijeka. Tada su se
narodi u Crnoj Gori stali pod jedan barjak i jednu ideju borbu protiv svakog
oblika fažizma i kvislinških sluga u njihovoj službi ali i za pravo i jednakost
svih potlačenih i poniženih pod jarmom koji je propagirao fašizam. Na tom putu
slobode pali su mnogi Crnogorci, Albanci, Bošnjaci, Hrvati, Romi, Jevreji,
Slovenci i Srbi koji nisu bili dio četničkih zlikovačkih korpusa. Ta herojska
epopeja ostaće zapamćena kao najsvjetlije stranice istorije moderne i građanske
Crne Gore.
RAST FAŠIZMA I ŠOVINIZMA NA
POLITIČKOJ SCENI CRNE GORE
Početkom 90-tih raspadom Jugoslavije
u Crnoj Gori jačajau nacional-šovinističke snage i političke partije u odbrani
svetosavlja i velikosrpske politike kao jedine ideologije. Ratovi na prostorima
Slovenije, Hrvatske, BiH i Kosova pokazali su svu tragediju i tenziju da
politički korpus Srba ostvari ideje o Velikoj Srbiji. Nažalost ove iluzije su
se završile tragičnim posljedicama, zločinima, genocidom, proganjanjima,
masovnim ubistvima i etničkim čišćenjima nezamapćenim u poratnoj Evropi. Crna
Gora koja je početkom devedestih ,,lutala” i bila bliska Beogradu pravi
politički zaokret okrenuvši se sebi svojim intresima trudeći se kako tako da
izgradi građansko i multikulturalnio društvo za sve narode na njenim
prostorima. Svijetla luča slobode i nezavisnosti je obnovljena 21. maja 2006
godine kada su građani Crne Gore rekli jasno da sa 55% procenata glasova. Crna Gora se u identiteskom,
multikulturalnom i ekonomskom smislu obnovila. No naravno takav rezultat nije
odgovarao Velikosrpskim nacionalistima bliskim Beogradu koji su konstantnom
priču o ugroženosti Srba u Parlamentu Crne Gore stalno obmanjivali javnost. Uz
to su imali veliku podršku Rusije, Srbije
i militantne SPC kao jednog od
glavnih instrumenata u njihovim rukama. Šireći oko sebe najgrublji i
najmorbidnji vid nacional-šovinizma uspjeli su da stvore ,,nove kadrove.” Pored
toga nastavili su svoj negatorski stav kako prema Crnoj Gori tako i prema
manjebrojnim narodima i svima koji ne dijele njihv put pakla i politiku ,,krvi
i tla.” Bili smo svjedoci brojnih nacionalističkih ispada kako prema građanima
Crne Gore tako posebno prema manjebrojnim narodima. Rast nacional-šovinizma je
posebno postao izražen na sjeveru Crne Gore ali i na primorju. Danas smo
svjedoci da političari srpskog bloka u Crnoj Gori ne poštuju: zastavu, himnu, tekovine
antifašizma i slobodarskih tradicija negiraju crnogorski jezik, državu i CPC
već sve rade da unište i ponize Crnu Goru da te svijetle tradicije 13. jula.
odbace a da veličaju osvjedočene koljače i zlikovce vođe četničkih odreda
smrti. Naravno to sve prolazi bez ikakve kaznene politike i lične odgovornosti.
Evropa i svijet ćuti do kada veliko je pitanje što više budu ćutali problemi će
biti sve veći!!!
ČIJI JE NAŠ NJEGOŠ
Petar II Petrović Njegoš, njegovo državničko i književno djelo i
ukupna njegova književna baština, već više od jednog vijeka, predmet su isključive
ideološko-političke, nacionalne i nacionalističke, šovinističke, vjerske,
jezičke, kulturne i druge zloupotrebe
(matrice) od strane samiih Srba. To s emnogo puta pokazalo kroz našu istoriju
koro XX i XXI vijek. Fakultet za crnogorski jezik i književnost i Crnogorski
PEN centar osudil su navode iz obrazloženja lokalnoga nikšićkog parlamenta
povodom podizanja spomenika Petru II Petroviću-Njegošu u kojemu se Njegoš i
njegova djela tretiraju kao dio srpske književnosti. Zapravo ovo je
najbrutalnji vid prekrajanja, manipulacije i brisanje istorije našeg identiteta
jezičkog, crkvenog, istorijskog pod političkim patronatom srpskog bloka u Crnoj
Gori. Deklaraciju o granicama srpske književnosti, donešenu na IV
interkatedarskoj srbističkoj konferenciji u Tršiću 24. juna 2023. godine, u
kojoj se između ostalog kao osnovni motiv interpretativnoga određenja tih
granica ističe: “Jedinstvo srpske nacije, kulture i književnosti bez
obzira na državne i regionalne razlike”, potpisale su, kako se precizira, “sve
katedre za srpski jezik i književnost u Srbiji, Republici Srpskoj i Crnoj Gori,
svi pedagoški fakulteti, Matica srpska, Odbor za standardizaciju srpskog
jezika, Zavod za unapređivanje obrazovanja i vaspitanja, Institut za jezik i
Institut za književnost”. Time je, kako navodi Uprava FCJK, obuhvaćen i
Studijski program za srpski jezik i južnoslovenske književnosti Filološkoga
fakulteta Univerziteta Crne Gore. Za razliku od nas u Crnoj Gori, Hrvati su
odmah reagovali ukazujući na brutalnu zloupoterbu koju čine takozvane srpske
kulturne institucije i njihove mračne sluge u Crnoj Gori.
No da je Njegoš zasista bio crnogorski vladar i pjesnik svjedoče
mnoge činjenice u prilog toj tezi. Istaknuti crnogorski istoričar i pravnik
Novaka Adžić u svoma autorskom tekstu iz 2019. godine Vladika Rade i
crnogorska nacija između navodi: ,,Zaboravljaju namjerno oni pojedinci i grupe
koji zloupotrebljavaju Petra II Petrovića Njegoša, da je Njegoš osnivača
raške/srpske dinastije Nemanjića STEFANA NEMANJU DOŽIVLJAVAO I KARAKTERISAO KAO
OSVAJAČA i OKUPATORA CRNE GORE, odnosno, njene preteče, srednjevjekovne
Duklje/Zete, prve i najstarije crnogorske države, kojom je upravljala dinastija
Vojislavljevića (XI i XX vijek). Njegoš je Nemanju smatrao osvajačem i
okupatorom tuđih država, naroda i prostora, kao je što je to smatrao i
osmanskog sultana Murata i francuskog cara Napoleona I Bonapartu.” Pored
ostalog Adžić piše: ,,U
Njegoševo vrijeme Crnogorci su objektivno i subjektivno, prema službenim,
zvaničnim dokumentima, Crnogorci-javnim iskazom bili su etnički i nacionalni
Crnogorci. I Njegoš je bio etnički i nacionalno Crnogorac. Takav je bio i kao vladika,
državnik, mitropolit i književnik, odnosno, pjesnik. O tome prof. dr
Slobodan Tomović piše: „Da su Crnogorci u Njegoševim razmišljanjima etnonim,
pokazuju i pasoši koje je izdavao svojim sunarodnicima, u kojima je precizirao
crnogorsko porijeklo njihovih korisnika“ (Prof. Dr Slobodan Tomović, “„Komentar
Gorskog vijenca“, Nikšić, 1986, str. 395.). Slično, gotovo isto kao i dr S.
Tomović, pisao je i akademik prof. dr., istoričar Branko Pavićević, koji o tome
veli:“Pasoši u doba vladike Petra II u početku su nosili naziv Crnogorsko
provodno pismo, da bi ubrzo naziv bio zamijenjen Crnogorski pasport. U svim
sačuvanim crnogorskim pasportima, a postoji ih ne mali broj, nalazi se rubrika
za nacionalnost, a u svakoj je ruka zvaničnog sekretara (uglavnom Praviteljstvujušćeg
senata) ispisivala „Crnogorac“. Kao sto je i poznato, svaki crnogorski pasport
bio je ovjeren državnim pečatom, „mohurom“, koji je imao ugravirani naslov
„Crnogorskog Praviteljstvujušćeg Senata i vsjej Cernoj Gori-mohur“. (Akademik
dr Branko Pavićević, “Sazdanje crnogorske nacionalne države 1796-1878″, CID,
Podgorica, 2007, str. 213.).”
Ovo je samo dio onog što možemo pronaći i prezentovati o Njegošu.
Čiji je naš Njegoš? Zar treba da dozvolimo ovu nasilnu asimilaciju koju svaki
dan sprovode srpske sluge u Crnoj Gori zarad svojih profesorskih fotelja i
priivilegija koje im pruža ,,srpsko-ruski svijet“ mračnih ideologa sa jasno
definisanim ciljem poništenja našeg književnog, jezičkog, kulturnog, crkvenog i
državotovrnog nasljeđa!!!
PREDSJEDNIK CRNE GORE ILUZIJE I SRPSKI KOMPLEKSI
Nakon izbora Jakova Milatovića, za predsjednika Crne Gore, on je
pokazao svoje prave stavove, težnje i želje. Pokazao je zapravo svoje pravo
lice. Od mnogobrojnih destinacija đe je mogao da ode i napravi svoju posjetu
Milatović je izabarao Srbiju i Beograd. Naravno to nebi bilo ništa sporno sa
svim susjedima treba graditi dobre odnose. No ipak Milatović je kao neko ko je
blisak SPC želio je na ovaj način da se
približi ideolozima ,,srpsko ruskog svijeta. “ Ta matrica iza koje se krije srpski kompleks je česta politička
floskula kojoj teže ,,ugroženi Srbi u Crnoj Gori.“ Beograd je za mnoge ,,centar
svijeta“ u kom se ostvaruju brojne privilegije ako se pokaže svoja lojalnost i
podanički stav i to je karaterisalo brojne političare srpskog bloka u svim
prethodnim decenijama. Dakle tradicija se nastavlja!!! I ako Crna Gora ima i na
političkom i na ekonomskom planu i drugih prijatelja i država sa kojima treba
sarađivati ,,ipak je Srbija prva.“ Vrijeme koje je pred nama
mjeseci i godine pokazaće jasnu i prilično definisanu sliku te i takve
politike. EU nam se čini sve dalja i dalja. U tom Balknskom grotlu Crna Gora
postaje moneta za potkusurivanje tuđih intresa na štetu nas Crnogoraca ali i
drugih građana Crne Gore i manjebrojnih naroda do kada pitam se samo da li smo
išta naučili u prthodnim decenijama?
BLOK ZA CRNU GORU MORA BITI JASNO DEFINISAN
Crnogorski i građanski blok koji čine partije indipendističke i
suverenističke orijentacije zajedno sa partijama manjebrojnih naroda treba da
se pregrupiše i da istaknu nove i jasne ciljeve zajedničke političke borbe. U
toj legalnoj borbi za ostvarivanje i jačanje političkih i državotvornih ciljeva
treba osuditi svaki vid nacional-šovinizma. Ne smijemo dozvoliti da se svijetle
tradicije 13. jula 1941 i antifašostičke borbe naroda Crne Gore, nadjačaju
ideje ,,srpsko-ruskog svijeta.“ Posljkedice ,,ruskog svijeta“ gladamo svaki dan
sa malih ekrana u Ukrajini. Jedino zajedničkim nastupom, razgovorima i
inicijativama indipensističkih i suverenističkih partija možemo računati na
siguran put u EU. Ona izgleda toliko blizu a opet toliko daleko. Lični i
partijski intresi koji često nadvladavaju one nacionalne, multikulturalne i
identiteske moraju biti stavljeni u drugi plan. Ipak smo svjedoci da od dolaska
,,novih oslobodilaca“ od 30. avgusta pa do danas su mnoge stvari za Crnu Goru
pošle u negativnom planu. Mi smo ti koji moramo sami da stvaramo sami našu
budućnost. Zato zbog česte nesloge i sukoba između partija nas i ta ista Evropa
ne doživljava ozbiljno. Idelanih političara i političkih programa nema. Ali
zato ideala ima a taj jedini ideal je CRNA GORA GRAĐANSKA, MULTIETNIČKA,
MULTIKULTURALNA, SLOBODNA, NEZAVISNA ČLANICA EU SA SVIM NJENIM ATRIBUTIMA KOJI
SU JE KRASILI KROZ ISTORIJU.
Na samom kraju ću reći: SMRT SVAKOM OBLIKU FAŽIZMA I DA JE VJEČNA
CRNA GORA DRŽAVA KOJOJ SVI MI SA PUNIM PRAVOM PRIPADAMO!!!
0 Komentara