Khalil  Gibran na jednom jestu u knjizi „Prorok“ kaže da se prava ljubav ne pita nikada što dobija za uzvrat; „Ona se daje i srećna je zbog toga“! I ovđe se ne radi o ljubavi prema liderima, stvarnim ili umišljenim „trojancima“! U tom smislu sam često čujao  izjave nezadovoljnika, koji svojoj državi nijesu doprinijeli, ama baš ništa osim kafanskog „filozofiranja“, nakon prodatog radnog mjesta za visoku otpremninu, uz piće „na kredu“ naravno, u stilu „a što je meni ova vlast dala“!? Smislenije  bi bilo pitanje što su takve „patriote“ dale svojoj državi  u ime  prave, istinske ljubavi!

Na ovakvo razmišljanje i huškanje na najgnusnija, tragična, ponašanja utiče i okupatorska srpska paravojna crkavica (SPC), koja se uključila u slavlje svog, pobjedničkog kandidata, Jakova Milatovića! Orgijanja uz fašističke simbole, tuđe zastave, npokuišaj paljenja crnogorske zastave, četničke uniforme, jasno su pokazala da to nije  Evropa kojoj smo težili, nego ona „Evropa“ u kojoj dvorska luda Raković i njemu podobni tvrde da su svi evropski vladari, rimski imperatori bili Srbi! I ne samo!

U crkvenom životu, jedino što se ne prašta to je samoubistvo ili ubistvo, dakle, želja za nečijom smrću!

Hristova ljubav je nesebična i ne trži ništa za uzvrat! Onm to potvrđuje vrlo direktno:

Ljubite svoje neprijatelje, činite dobro onima koji vas mrze’ (Lk 6,27).

            To je još jasnije iskazano u iskazu:

Blago vama kad vas ljudi mrze i kada vas isključe i ponižavaju i izbacuju vaše ime kao zlo na račun Sina Čovječjega!’ (Lk 6,22).

Što onda kazati o svetosavskoj sekti, poznatoj pod akronimom SPC, koja, nakon pobjede njihovog predśedničkog kandidata, Jakova Milatovića zvoni mrtvačka zvona  drugom kandidatu, Đukanoviću, i svima onima  čiji odnos prema državi on personifikuje!?

Da li se takvo sotonističko vještičarenje može nazvati  hrišćanskim „milosrđem“!?