Piše: Slobodan Jovanović

Sudeći po problematičnoj etičkoj strukturi ličnosti premijera oborene Vlade nije nemoguće da Crna Gora dočeka još jedan iskaz nepoštovanja Ustava Crne Gore, njenih zakona, demokratskih principa i elementarnih demokratskih pravila u donošenju odluka koje drastično utiču na živote građana i status države.

Bezobrazno isticanje da u zakonodavstvu Crne Gore ne postoji institucija „tehničke vlade“ sigurno ne podrazumjeva dozvolu da se krši elementarno demokratsko i logičko pravilo da vlada koja je izgubila podršku parlamenta ne može donositi ni zakone, niti povlačiti bilo koje poteze koji nijesu isključivo tehničko obavljanje redovnih djelatnosti kako sistem ne bi kolabirao.

Mnogo je ozbiljnih analiza na temu političkog projekta ,,Otvoreni Balkan“ izrečeno. Potpredsjednica Vlade Crne Gore i ministarka evropskih poslova Jovana Marović podnijela je 25. novembra ostavku na te funkcije upravo zbog potpuno evidentnih problematičnih efekata ,,Otvorenog Balkana“ na integracije Crne Gore u EU i na ekonomiju Crne Gore. O odlazećem premijeru najbolje govori lakoća sa kojim se on odriče svojih saradnika koji imaju problem sa njegovim autoritativnim postupanjem, ne konsultujući i ne uvažavajući struku, i

sa kojom drskošću ih proglašava da „rade na štetu Crne Gore“. Teško je povjerovati da neko ko se nikada nije bavio privrednom djelatnošću, ko o ekonomiji nema pojma, može tako samouvjereno donositi dalekosežne odluke koje mogu na dugi rok proizvesti ozbiljne posljedice na Crnu Goru. Dok zdrav razum govori da se radi o čovjeku koji je instrument u nečijim rukama i koji ispunjava nečije naloge. Tako ispada da će o pristupanju Crne Gore ,,Otvorenom Balkanu“ odlučivati eks premijer koji o ekonomiji nema pojma i koji se njome bavi na nivou otrcanih floskula i pripadnici partije na čijem čelu je električar i čija politička matrica je srbovanje i „zaštita srpskih interesa“. Ne crnogorskih!

Eks premijer Abazović ne samo da daje pravo sebi da odlučuje o ekonomskim stvarima kao ekonomski analfabeta, već bez blama on ocjenjuje što je po Ustavu, ili što je po zakonu, iako je dokazana pravna neznalica. Najnoviji biser je kad činjenicu – da vlada u agendi svojih nadležnosti ima vođenje spoljne politike, on pretvara u pravo da vlada suvereno odlučuje o potpisivanju međunarodnih ugovora bez saglasnosti parlamenta. Da ne pominjemo prethodno organizovane javne rasprave u kojima bi učestvovala stručna lica, predstavnici nevladinog sektora i predstavnici svih zainteresovanih entiteta. Član 82 Ustava Crne Gore, u kojem se govori o nadležnostima Skupštine, u stavu 17 kaže da je obaveza Skupštine da „potvrđuje međunarodne ugovore“. Posebno ako se radi o pristupanje Crne Gore nekom savezu, inicijativi ili integraciji.

Štoviše, vlada je dužna da Skupštini podnese prijedlog zakona kojim se potvrđuju svi elementi međunarodnog ugovora i koji nominalno ima naziv u kome je sadržano o kakvom se međunarodnom ugovoru radi. A, koliko mi je poznato, Demokrate su se više puta javno izjasnile da su protiv ,,Otovrenog Balkana“. Ideja Abazovića da oktroiše članstvo Crne Gore u ,,Otvorenom Balkanu“ značila bi da, na isti način, ima pravo da Crnu Goru prisajedini Albaniji, Srbiji ili nekoj trećoj zemlji. Svaki međunarodni akt koji Abazović samovoljno oktroiše, uz pomoć električara i ministra finansija koji ne zna međunarodni platni promet, već priča nebuloze, ne može imati nikakve pravne posljedice po Crnu Goru i trajaće koliko i Abazović, pošto se iskreno nadam da će ga stići krivična odgovornost za brojna kršenja Ustava i zakona Crne Gore.

Valjda će Crna Gora postati jednog dana uređena država u kojoj će svako odgovarati za svoja nedjela, u kojoj će i političari, i tužioci, i sudije, i sveštenici i obični građani odgovarati za kršenje zakona i propisa, kao i da više nikada neće moći neki bezveznjaković uzurpirati vlast na gluposti građana Crne Gore da ih dijele i politički organizuju po nacionalnoj osnovi, umjesto po meritornosti i političkoj ozbiljnosti. U kojoj se građani neće zatvarati voljom Dritana Abazovića, niti voljom Milana Kneževića. U kojoj će pravosuđe biti nezavisno od izvršne vlasti i u kojoj će izvršna vlast biti kontrolisana od zakonodavne i pravosudne vlasti.

Upravo zato je važno da DPS, SDP i SD ne pristanu na princip da im pozicija bira kandidate za Ustavni sud koje bi oni trebalo samo da aminuju. Suština zakonske obaveze o dvotrećinskoj i tropetinskoj saglasnosti u parlamentu u izboru kandidata za Ustavni sud jeste upravo u opštoj prihvatljivosti kandidata kao garantu njihove nezavisnosti, a ne da jedna strana odabere kandidate pa da se o njima odlučuje dvotrećinski i tropetinski. To je izigravanje suštine zakona i protivno pozitivnom tumačenju zakona.

Navedene partije ne smiju pristati na takvo izigravanje pozitivnog zakonodavstva, bez obzira na „stručno“ mišljenje onog Komnenića sa TV Vijesti, ili Tee Gorjanc iz Akcije za ljudska prava sa prosrpskom optikom. Što se tiče bivšeg sudije Ustavnog suda Miodraga Iličkovića mnogo više bih volio da se javno javio kada je Skupština Crne Gore 23. novembra 2020, mimo ustavnih procedura, ušla u ustavnu nadležnost donošenjem odluke o dopunama Poslovnika o radu Skupštine Crne Gore, kojima je omogućeno poslanicima učešće u radu Skupštine bez ličnog prisustva śednicama, čime su direktno prekršene odredbe člana 91 Ustava Crne Gore.

Niti kad su donešene dopune Poslovnika o radu Skupštine Crne Gore, kojim je to omogućeno, na temelju instituta vanredne situacije, iako nije bilo uvedeno ni ratno, ni stanje ratne opasnosti, ni vanredno stanje, saglasno članu 132 i članu 133 Ustava, da bi se primjenjivao član 222 Poslovnika Narodne skupštine („Sl. list CG“ broj 59/17). Niti se javio gdin. Iličković kada je na śednici 28. decembra 2020. godine, bez kvoruma, sa 40 prisutnih poslanika, bez kvalifikovane većine u odnosu na 81 poslanika i bez uvjerenja DIK-a, verifikovan mandat poslanici sa liste „Crno na bijelo“ Suadi Zoronjić.

A to su stvari čije reperkusije na politiku Crne Gore su mnogo teže i dalekosežnije od svega drugog! Nemojte se, gdin. Iličkoviću, javljati ni danas, jer nam je dosta bivših suverenista koji progovore samo da bi se dokazali nekome kako ne drže stranu onima odakle su potekli.   pobjeda.me