SRPSKI GOSPODIN MILOJKO PANTIĆ
Zaista se čovjeku nakon čitanja
tekstova Milojka Pantića, makar na trenutak, mora vratiti vjera u svjetliju
budućnost kada su odnosi Srbije i Crne Gore u pitanju. I uopšte vjera u
uspostavljanje stabilnijih dobrosudsjedskih odnosa na prostorima bivše
Jugoslavije, koje već dugo i uporno
narušava srpska ekspanzionistička politika.
Milojko Pantić je bio vrhunski
sportski novinar, jedan od nekolicine najboljih koje je ona stara, prava
Jugoslavija imala. Covjek široke kulture i mudrog promišljanja. Častan, human i
dobronamjeran.
Pantićevi tekstovi kod čitalaca
bude naklonost i simpatiju prema tom, zbog politike koju decenijama
unazad vode njegovi vlastodršci, napaćenom narodu, jer ubjedljivo potvrđuju da
u njemu itekako ima onih
zdravomislećih i pravdoljubivih
ljudi čiji uticaj na opše mišljenje u Srbiji, nažalost, još uvijek nije
preovlađujući. Ima li išta dragocjenije od toga u vrijeme permanentnih
verbalnih napada na Crnu
Goru od strane zvanične srpske
politike koja,ne samo u Crnoj Gori, izaziva negodovanje i otpor svih
progresivnih snaga. Koja, zašto to ne reći, počinje da relativizuje i
tradicionalne emotivne veze između
dva naroda. Njegovi tekstovi
vraćaju nadu da evropska Srbija nije mrtva, da u njoj živi dio populacije, iako
za sada brojno manji, koji je okrenut evropskom sistemu vrijednosti. Vjerujemo,
takođe, da mu zbog
svojih otvorenih stavova kada su
srpsko-crnogorski odnosi u pitanju,u sopstvenoj državi i nije najlagodnije, jer
nacionalisti i dežurni kritičari vrijebaju iza svakog ćoška. No, odvažni,
nadmoćni duhovi
mnogo ne haju za to. Milojko
uporno skreće pažnju na greške koje aktuelna vlast u Srbiji pravi prema Crnoj
Gori. Ukazuje na pogubnost takve politike, skrećući pažnju na neophodnost
potpunog zaokreta
ukoliko se želi da odnosi između
dvije bliske države budu na nivou civilizacijskog trenutka, odnosno vijeka u
kome živimo. On ukazuje na neophodnost pojačane mentalne i moralne higijene za
sve one koji
odlučuju o sudbini Srbije i
njenog naroda kao na procese koji moraju hitno otpočeti.
Neshvatljivu potrebu generacija
srpskih političara, uz časne izuzetke, da Srbiju predstave kao veoma važnu i
značajnu silu kojoj pripada da se paternalistički odnosi prema susjedima, da u
njoj živi narod mimo naroda, jednom za svagda treba napuštiti u interesu njenog
budućeg ukupnog napretka i mirnijeg suživota svih u regionu. Jer, sa globalnog aspekta,
a svijet sve vise postaje globalno selo, sve male države su, manje više,
podjednako "važne", svejedno imaju li šesto hiljada stanovnika ili
šest miliona.
Na takva razmišljanja nas
podstiču Pantićevi tekstovi pomažući nam da otkrijemo osnovne uzroke takve
srpske politike i njenog pogubnog uticaja na kreiranje mišljenja srpskog naroda.
Na kraju želimo da iskažemo
zahvalnost Milojku Pantiću, koji uz najveće poštovanje govori o Crnoj Gori i
njenom narodu, sugerišući Srbima u Crnoj Gori da pokažu maksimalnu lojalnost
prema svojoj matičnoj državi.
Zoran Vulević
0 Komentara